متن ادبی ولادت حضرت زهرا (نوشته زیبا کوتاه و بلند در وصف خانم)

به روز رسانی شده در دی ۲۲, ۱۴۰۱

در این نوشته از دلبرانه می خواهیم تعداد زیادی متن ادبی ولادت حضرت زهرا (س) با مضامین زیبا همراه عکس نوشته خدمت شما تقدیم نماییم.

چنانچه به مناسبت روز مادر و میلاد با سعادت حضرت صدیقه طاهره به دنبال متون ادبی زیبا در وصف ایشان هستید با ما تا آخر همراه شوید.

در ادامه مجموعه ای از بهترین متن ادبی ولادت حضرت زهرا کوتاه و طولانی برای شما آماده و جمع آوری کرده ایم.

متن ادبی در مورد میلاد حضرت فاطمه زهرا (س)

بوی درخت طوبی

فاطمه علیهاالسلام زهره زهرایی است که از نور عظمت الاهی خلق شده و آسمان و زمین آن چنان به نور وجودی اش روشنایی یافته که ملائکه به سجده افتادند و درباره عظمت آن نور از حضرت حق سؤال کردند.

فاطمه علیهاالسلام حوراء انسیه ای که خداوند پیش از خلقت آدم ابوالبشر وی را از نور خویش آفرید و در زیر ساق عرش خود جای داد و پیوسته به تسبیح و تقدیس و تحلیل و تحمید حضرت حق اشتغال داشت.

بزرگ بانویی که چون خداوند نور او، پدر، شوهر و دو فرزندش را آفرید، ولایتشان را بر ملائکه و سایر مخلوقات عرضه داشت، قبول کنندگانش از مقربان و منکرانش از کافران به حساب آمدند.

یگانه بانویی که خود، پدر، همسر و فرزندان معصومش در خلقت، نوری اقدم و اشرف و اعلای بر خلقتِ نوری دیگران بوده اند. آن طاهره ای که رسول خدا هرگاه مشتاق بوی بهشت می شد، او را می بویید و بوی درخت طوبی را از فاطمه استشمام می کرد.

بیشتر بخوانید >> عکس استوری ولادت حضرت زهرا با کیفیت عالی و سایز مناسب

معّرف کمال زن

زهرا کوثر خداست. لیله القدر خداست. جلوه جمال خداست و تفسیر جلال خدا. زهرا ادامه رسول اللّه صلی الله علیه و آله است و همتای علی علیه السلام . زهرا تلاوت بیداری است. سایبان شوق است.

تولد بالغ تاریخ است و بهار سرشار دل های آشنا. زهرا معّرف نهایت کمال زن است و اوج عروج انسانی. چشمه غدیر در باغ دستان پرتوان او به بلوغی رسید و غدیریان، از دامان عصمت او به رویشی رسیدند.

پیچیدگی برخورد و عمق نگاه زهرا، هم چون دشت نیست که نشسته تا آخرش را ببینیم و کرانه هایش را در آغوش نگاهمان بنشانیم؛ دریایی است بی کرانه، کوهی است به بلندای تاریخ و همین است که هرچه به قلّه اش نزدیک تر می شویم، چشم انداز بیشتری می بینیم، در حالی که بیش از یک سویش را ندیده ایم.

بیشتر بخوانید >> اشعار ولادت حضرت زهرا | اشعار کوتاه ولادت حضرت فاطمه زهرا و روز مادر

متن ادبی ولادت حضرت زهرا بلند

هجرانی برای وصل

مکه بود و تکرار داستان ابراهیم و هاجر.

یا کوه طور بود و انتظار کلیم برای کتاب آسمانی دیگر.

داستان هجرانی برای وصل.

جدایی از بستر ابری برای رسیدن به دریا.

داستان جدایی چهل روزه ی دلداده ای از دلبر خویش.

برای خدیجه که هاجر خدمتگذار کوثر اوست خانه ی بی محمد یعنی همان بیابان لم یزرع حجاز.

چگونه می توان مصیبت هجران خدیجه ی بی محمد را با اندوه هاجر بدون ابراهیم همسان دید.

خانه ی بی محمد چگونه زندان نباشد برای کسی که زیبایی و نور هزاران ستاره و خورشید را فقط در سیمای محمد میدید.

این بار این تکلیف سخت و سنگین برای وارث ابراهیم است تا والاتر از هاجر را چهل روز در غربت و تنهایی رها کند.

تا هم او را غرق در عبادت خود کند بی آنکه یک آن به خدیجه بیندیشد و هم خدیجه در خلوت چهل روزه ی خویش فقط با خدای محمد گرم راز و نیاز باشد اما مگر می شود خدا را بی آیینه دید.

سخن از داستان ابراهیم وذبح اسماعیل نیست این بار یوسف ترین است که وصال زلیخا ترین را تا چهل روز به مسلخ می برد در منای خانه ی آسمانی محمد چله ی هجران گرفتن و دل بریدن برای دل خدیجه ای که هر لحظه ی جداییش آیینه ی قرن هاست هزاران بار سخت تر از سر بریدن عزیزترین هاست اما یگانه عشق آموز هستی قلم سرنوشت را جز به جوهر حکمت نیامیزد.

راز این سرنوشت چیست

چله ی عزلت و عبادت خورشید بطحا برای جوشیدن کدامین چشمه است که بتواند بر زمزم برتری و سروری کند

چله ی خلوت و مناجات آخرین سفیر عشق آفرین برای نزول کدامین کتاب آسمانی سپری میشود

وجیه ترین بانوی پاکدامن حجاز به جرم همجواری با خورشید بطحا غریبانه سر بر آستان خدای عشق نهاده تا به الهامی پرده از راز این جدایی برداشته شود

چهل روز امساک محمد از تمام لذت های دنیا و افطار با مائده های بهشتی به وصال عاشقانه تری می انجامد که خدایی محض است

چشمه سار کوثر عصمت و حکمت و عبودیت و علم که تار و پودش را دست احمد آفرین از میوه ی بهشتی تافته و بافته است تمام وجود خدیجه را سرشار از نور می کند .

نوری که از جنس این عالم نیست آری سوره ی کوثر یا حوریه ای در قالب بشر در در وجود خدیجه در حال تجلی است گشودن این راز وقتی است که صدای ملکوتی اش از عالم رحم مرهم تنهایی و غربتش می شود .

سرانجام چشم انتظاری این عالم به سر می آید زمان تولد کوثر محمد است. درد زادن ؛ شیرین ترین و خدایی ترین لحظات زندگی حضرت خدیجه همسر گرامی پیامبر رحمت است.

صدای هلهله می آید

ای زمین گوش بسپار ، صدای هلهله می آید . از اوج آسمان ها ، صدای پایکوبی و شادی شنیده می شود . بوی بهترین عطرهای بهشتی فضا را آکنده است. ملائک ، صف به صف در انتظارند و سبد های گل در دست ، چشم انتظار ورود تک گل باغ آفرینش اند. همه شادند. راهش را با گل های بهشتی آزین بسته اند . فرش قدومش ،بال ملائک وچراغ راهش نور الهی است.

آری، از بهشت به خانه ی ختم رسالت پل زده اند. فرشتگان چون حصار امنی اطراف دردانه خدا ورسولش را گرفته اند تا چشم اغیار در پی قامت زیبای او نباشد . با سلام و تحیت وتهنیت بر خدیجه کبری (سلام الله علیها) حوریه ای بهشتی که محبوبه ی ذات اقدس الهی است را در آغوش اش جای دادند و سلام وتبریک حق را پیچیده در عطر یاس به او تقدیم نمودند.

آغوش گرم خدیجه بهشت فاطمه(سلام الله علیها ) است. فاطمه ای که نور خلقتش ، حول محور عرش الهی مشغول ذکر وتسبیح خداوند و غذایش ،ذکر نام الهی بود. خداوند نور وجودش را در میوه ای بهشتی قرار داد تا حبیبش آن را تناول کند و فاطمه اینگونه از عرش ،قدم بر فرش نهاد تا مظهر کمال ، عفت ونجابت در زمین باشد.آری ، او مظهر صفات الهی در زمین شد.

وای خدیجه بر خود مباهات کن که فاطمه، مروارید صدف وجود نازنین شماست . بر خود ببال که زنان بهشتی از سوی پروردگار کوثری از بهشت را در آغوشت جای دادند ، کوثری که چشمه ی رحمت الهی در خانه ات جاری ساخت، چشمه ای که آب حیات است .

اگر خضر نبی از آب حیات نوشید و زندگانی جاودان یافت ،ما با ذکر نام یگانه آفرینش عمر جاوید یافته ایم چرا که امید داریم ناممان در زمره دوستداران او ثبت شود .خورشیدی در آغوشت درخشید که پرتو نور الهی از پیشانی ات ساطع بود . بوی بهشت از وجود نازنینش استشمام می شد و او دریای نوری است که لبریز از معرفت خدااست.

و اکنون سر به سجده می نهیم و می گوییم (فتبارک الله احسن الخالقین)و خداوند را بر نعمت ولایت ومحبت فاطمه وهمسرش و فرزندانش سپاس می گوییم . اویی که نامش برازنده ی وجود با برکتش است. آری ، او جدا کننده دوستان از دشمنان و گیرنده دست دوستان است. چشم امید داریم که از دوستان این خاندان شمرده شویم و دستان پر گناه ما را بگیرند و از آتش و عذاب آخرت نجات دهند.

زاهدی موسوی

بیشتر بخوانید >> نقاشی حضرت زهرا | ۱۰۰ نقاشی و رنگ آمیزی کودکانه درباره حضرت فاطمه (ص)

متن ادبی ولادت حضرت زهرا کوتاه

فرشتگان در خدمت توأند

ای ماندگارترین بانوی تاریخ، ای قسم خورده پرستش و پرهیزکاری، ای شیرازه مظلومیت، گوهر گنج کبریایی و شمیم ساحت پاک آل کسا، فاطمه جان! ای ناقه سوار روز قیامت، رمز مظلومیت شیعه ای و پشتوانه حقانیت علی. تو آن راز بقای اسلامی که صاحب والاترین مقام در بهشتی.

ای اشتیاقِ همیشه بهشت، ای صلابت کوه، ای اطلس نجابت، ای نور طورسینا، ای مستوره یاسین، ای فضیلت کوثر، ای فدایی علی و ای کعبه ارباب یقین.

دادخواه پیشگاه عرش در روز جزا و زبان گویای علی بر حقانیت غدیر تویی. تو آن اسوه همیشه بیدار و هشیاری که فرشتگان آسمان در خدمت توأند. درود همه پاکان گیتی، نثار خاک پای تو باد؛ ای مادر همگان.

فاطمه اختر گیتی فروز

فاطمه، آن فریادگر پاکی است که درک او، درک شب قدر است. تداوم بخش سلاله پاک محمدی که نامش برگرفته از «فاطر السموات» است. سرمنشأ رحمت و عنایت، شریف ترین مخلوق در بندگی خدا، اسوه شگفت طهارت، آموزگار خوب شهادت که برتر از تمام مردان عالم است.

آن خورشیدی که بر تارک اسلام می درخشد. آن اختر گیتی فروزِ آسمانِ علم و دین که نخستین زن فدایی حریم امامت است. بانی کاخ ولایت و شیرزن میدان سیاست، که موجودی الاهی ـ جبروتی و البته یک زن است. آن نوباوه رسالت، حاصلِ باغِ نبوت، میوه بوستان هستی که تسلیم محض در برابر حکم خداوندگاری است و توسل به او، موجب استجابت دعاست.

آن باغ یاسمین، آن دژ محکم ولایت و آن عشق کبریایی و بالاخره فاطمه ای که فاطمه است.

متن ادبی ولادت حضرت زهرا مفهومی

ترازوی بی نقص ارزش ها

الگوی زنان جهان، فاطمه جان! مشکل گشای مرتضایی و وارث کل صفات احمدی. تو آن رشته پیوند میان بانوان و سروران زنان جهانی.

ای چشمه زلال مادری، ای سرچشمه زلال معارف و ارزش های اسلامی، ای راهنمای شریعت محمدی، ای تمام نسخه انسانیت، تو ترازوی بی نقص ارزش هایی و نمونه بی بدیل همسرداری.

ای دارالشفای دردمندان و ای احیاگر شخصیت زن، و روشنی بخش دل حیدری که دشمنی با تو، نشانه کفر است و دوستی با تو، دوستی با پیامبر.

کلید قفل حاجات، مطیع ولایت، جلوه جاودان هستی، تویی آن مرّبی شیرزن کربلا، آینه تمام نمای اسلام که نامت از تعریف و معرّفی بی نیازت کرده است.

مادر تمام خوبی ها

مادر تمام خوبی ها… فاطمه جان! تو نشان لطف خدایی برایمان، تویی که پنجره ها همه بیقرار توأند و کوچه ها در انتظار قدوم مبارکت. تویی که چشمانت همه حدیث و اعجاز است.

تویی که وقتی دیگر بهانه ای برای بودن نیست، می آیی و هستی و بودن، و حتی بالاتر، زیستن و عشق را رنگی دیگر می بخشی. تو که عالم همه از نازِ قدوم تو آفریده شد. تو که کوته نظران دیوسیرت، عشقِ خداوند را در چشمان رمزآلود پیامبر ندیدند، آن هنگام که تو را می نگریست و باران عاشقی در آسمان چشمانش هویدا می شد.

تو که مناجات با قامت آسمانی ات تفسیر می شد، آن هنگام که در محراب عشق، ترنّم دلدادگی سر می دادی. تو که جبرئیل حامل سلام خداوند برایت بود.

تو که با عشقِ ولایت زیستن و با دردِ ولایت رفتن را به همگان آموختی.

تو که پیوند نبوت و امامت و ولایت بودی. تو که دنیا از برای جلوه تمام وجودت کوچک بود. تو بهار جاودانی برای سال های زندگی مان.

متن ادبی ولادت حضرت زهرا زیبا

عشق پدری

فاطمه (ع) میوه باغ رسالت، نور چشم پیامبر و عزیزترین و محبوب ترین فرد نزد پدر بود. فاطمه، میوه دل و روح و روان مصطفی بود و بارها نبی اسلام فرمود: «هر که فاطمه را دوست بدارد، مرا دوست داشته است.

محبت به او، محبت به من و خشم او، خشم من است. هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است.» آخرین کسی که پدر با او خداحافظی می‌کرد و اولین کسی که در هنگام بازگشت از سفر به سراغ او می رفت.

فاطمه بود. پدر به او افتخار و مباهات می کرد و بارها بر دستان او بوسه می‌زد و در حق او می‌فرمود: «سراسر وجود فاطمه، ایمان و قلب او، سرشار از یقین است».

بهترین مادر

سرور بانوان جهان، حضرت فاطمه زهرا (س) که آراسته به امتیازات معنوی و سجایای اخلاقی است، دختری غم خوار برای پدر، همسری وفادار و فداکار برای شوهر، و مادری نمونه و موفق برای فرزندانش بود.

او که خود در دامان وحی تربیت شده و مربی‌ای چون رسول خدا داشت، به همان شیوه و روش فرزندانش را تربیت کرد و از نسل او، یازده ستاره تابناک در آسمان عصمت و طهارت درخشیدند که هر کدام از آنان، پرچمدار اسلام و قرآن بودند و نیکوست آن حضرت را ام الائمه یعنی مادر پیشوایان بخوانند .

متن ادبی ولادت حضرت زهرا (س)

نور آسمانی

یکی از القاب مبارک و مشهور حضرت فاطمه (س) زهرا، به معنای نور و درخشندگی است. از امام صادق (ع) پرسیدند که چرا فاطمه را زهرا نامیده اند؟ آن حضرت فرمود: زیرا هر گاه فاطمه در محراب عبادت می‌ایستاد و به عبات مشغول می‌شد، نور او بر اهل آسمان می‌درخشید، همان طور که ستارگان بر اهل زمین درخشیدند.

شکوفایی غنچه نبوی

در آسمان مکه و در منزل نزول وحی، شوری برپا بود. فرشتگان و حوریان بهشتی هلهله کنان و تبریک گویان به زمین می‌آمدند و گرداگرد خدیجه حلقه می زدند و آیه « فتبارک الله احسن الخالقین» را زمزمه می‌کردند.

آن شب درهای عرش گشوده شده بود و لیله القدر خدا و تنزل الملائکه تفسیر شده و از دامان پاک خدیجه، ناز دانه نبوی و گل سپید احمدی درخشید.

طلوع اولین شعر اهورایی

فاطمه جان، ای طلوع اولین شعر اهورایی مان! تویی که در کوچه باغ باورمان جاویدانی. نگاه مشرقی و هستی بخشت، پیاله جانمان را از شور زندگی، شور با تو بودن و شور عشق و شیدایی تو لبریز و مالامال کرده است.

صدای قدم هایت را می شنویم، آن گاه که از کوچه های بارانی چشمانمان به آهستگی عبور می کنی، گویی که بر حریر قدم می سایی.

در جست وجوی دست توان بخش آفتابی ات، قد کشیده ایم و یافته ایم تو را که قوهای سپیدبال آرام دریایی، صبحشان را با تو تلاوت می کنند؛ تو را که آفاق پرواز همه پرندگان مهاجری و تجلّی هستی و مظهر ایمان تو را یافتیم که قد خمیده ات عرقِ شرم بر پیشانی نجیب تمامی تاک های قد خم کرده تاکستان ها نشانده بود.

تو را یافتیم که علی علیه السلام در نگاه تو ذوب می شد، که خدا را به تو سوگند می داد و نبی صلی الله علیه و آله را که در سایه وجودی تو آرامش می یافت و به شوق دیدار تو، نگاه زهرآگین دشمنان را نادیده می گرفت.

فاطمه، یعنی سلام خدا

فاطمه، آن بانوی بزرگی است که چلچله ها به تمنّای پاسخش، آمدن بهار را نوید می دهند. او که مهربانی را نثارمان می کند. همو که لاله ها در دشت مهربانی، از عشقش شور زندگی می گیرند.

فاطمه، کوثر خدا و همتای علی است و واژه وفا با نام او معنی می یابد. فاطمه، آن پیغام وصلی است که کبوتران به باغ های روشن می برند. فاطمه، خورشید رسالت و قمر ولایت است. چشمه طهارتی است که جمال را معنا می کند و جلال را تفسیر.

فاطمه، یعنی آفتاب از پسِ ابرهای سفید در آسمان آبی. فاطمه، یعنی عشق، یعنی مهر، یعنی زمزمه عشق در محراب مناجات. فاطمه، یعنی نگاه جست وجوگر در بقیع، یعنی نگاه آسمانی… فاطمه، یعنی سلام خدا.

بر ما ببخشای

فاطمه جان! ای اسوه خدایی، ای جلوه الاهی، ای عشق کبریایی! بر ما ببخشای کوتاهیِ کلام و زبانمان را در وصف جمال آسمانی ات. بر ما ببخشای فهمِ کوچکمان را از خانه گلی ات ؛ خانه ای گلی، اما مهبط وحی، جایگاه فرشتگان عرش الاهی. وصف تو می گوییم، اما نه آن چنان که شایسته ات باشد، که تو بلندای خورشیدی در کنار قامت برافراشته ماه.

آبی زلال سادگی را، راز گل یاس را، فوران دلدادگی و عشق را، در لبخند مهربانت می یابیم، اما وصفش را عاجزیم.

بر ما ببخشای ای بانو، در ناتوانی قلم هایمان در وصف «رضای الاهی، در رضای تو».

بر ما ببخشای که چشمان جست وجوگرمان، توان دیدن بلندای وجودت را ندارد، آن چنان که شایسته هستی.

بر ما ببخشای که نگاه دریا گونه ات را، نوازش دستان سپید مهربانی ات را و عطر کلام آسمانی ات را تفسیر می کنیم، اما نه آن چنان که شایسته حبیبه خدا باشد.

فاطمه جان

عطر شورانگیز غزل ها، طرحی از عطر توست فاطمه جان! جلوه آینه ها، از تصویر مبارک توست که در سینه دارند. بهار با همه دلبری اش، تمام زیبایی را از تو وام می گیرد. بانوی سپید شعر من، فاطمه جان! ملائک بال در بال، گستره آسمان را برای قدوم تو مهیا کرده اند.

برگ های تمام درختان، به یُمن دیدار تو سبز گشته اند و سبزی و طراوت را به جهانیان تقدیم کرده اند. پیچکان عاشق با هر نگاه لبریز از آینه ات، عاشقانه می پیچند و بالا می روند. دریا، وسعت آبی روح پاک توست.

نوای دل نشین تو، شکوفه های بهاری را به گل مبدّل می کند و رودخانه ها، نوای خوششان را از نغمه دل نواز صدای تو گرفتند.

آدم به مباهات می نشیند که خدایش او را به مقام نام تو دیگر بار پذیرفت و در بهشت برین جای داد.

موج ها نامت را بر صخره ها حک کرده اند و در خلوت خاموش کبوترها، طنین دل انگیز نام آسمانی توست که دیگر بار آن ها را به شور و شوق زندگی می رساند.

فاطمه می آید

آب زنید راه را هین که نگار می رسد

مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد

طبق طبق نور از آسمان ها به زمین می آید… هفت آسمان را با شقایق ها و رازقی ها آذین بسته اند. هلهله ای برپاست در میان ملائک که به یُمن قدوم مبارک «فاطمه» جام عشقش را نوشیده اند و مست عطر بهشتی اش شده اند.

فاطمه می آید… مادرِ تمامی شقایق های عاشق، معنای جمال، مقصود و حبیبه خدا، همسر علی، مادر حسنین، ادامه نبی می آید… می آید تا زمین و زمینیان را با نور وجودی خود به عطر آسمانی ـ بهشتی دعوت کند و سجده های عاشقی را شرمنده خویش سازد و محراب را در مقابل قامت بلند بی همتایش به زانو درآورد. می آید تا «زن» معنا بگیرد… فاطمه می آید.

مطالب مرتبط»