اعمال شب بیست و هفتم ماه رجب یا روز مبعث حضرت رسول
در این نوشته از دلبرانه قصد داریم مطلبی شامل کلیات اعمال بیست و هفتم رجب را خدمت شما ارائه نماییم.
شاید شما هم قصد داشته باشید که اعمال این شب مبارک که مصادف است با مبعث حضرت محمد (ص) بجا بیاورید.
به همین دلیل مجموعه ای کلیات اعمال بیست و هفتم رجب که وارد شده را برای شما عزیزان جمع آوری کرده ایم.
برای مطالعه این اعمال تا انتهای پست با ما همراه باشید….
امیدواریم که مورد استفاده شما عزیزان قرار گیرد….
اعمال شب بیست و هفتم ماه رجب یا روز مبعث حضرت رسول
شب مبعث از شبهای مبارکی است و برای آن چند عمل ذکر شده است:
۱- شیخ در مصباح فرموده روایت شده از حضرت ابوجعفر امام جواد علیه السلام که فرمود در رجب شبى است که بهتر از هر چیزی است که آفتاب بر آن می‌تابد و آن شب بیست و هفتم رجب است که در صبح آن پیغمبر خدا صَلَّى الله علیه و آله به رسالت مبعوث گردید.
و هر کس از شیعیان ما در آن شب اعمال را انجام دهد، اجر عمل در شصت سال را می‌برد.
خدمت آن حضرت عرض شد که عمل در آن شب چیست؟
فرمود: بعد از نماز عشاء، سحر پیش از نیمه شب بیدار شو و دوازده رکعت یعنی شش نماز دو رکعتی اقامه کن.
(که در هر رکعت حمد و سوره‌اى از سوره‌هاى کوچک و یا مفصّل که سوره مفصل از سوره محمّد است تا آخر قرآن) پس از اتمام نماز؛ سوره حمد را هفت مرتبه و مُعَوَّذَتَیْن هفت مرتبه، توحید و قُلْ یا اَیُّها الْکافِرُونَ را هر کدام را هفت مرتبه و اِنّا اَنْزَلْناهُ و و آیه الکرسى هر کدام را هفت مرتبه بخوان و بعد از اتمام این سوره‌ها، دعای ذیل خوانده شود:
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فى الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُکَ بِمَعاقِدِ عِزِّکَ عَلَى اَرْکانِ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَهِ مِنْ کِتابِکَ وَ بِاسْمِکَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ وَ ذِکْرِکَ الاْعْلىَ الاْعْلىَ الاْعْلى وَ بِکَلِماتِکَ التّامّاتِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ .
پس از این دعا کرده و عرض حاجت به بارگاه احدیت داشته باشید.
۲- انجام غسل در این شب مستحب است.
۳- اقامه نمازی که در شب نیمه رجب ذکر شد.
۴- زیارت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام که افضل اعمال در این شب است و از براى آن حضرت در این شب سه زیارت ذکر شده است که در باب زیارات در مفاتیح الجنان آمده است.
شب بیست و هفتم رجب خود را نجف برسانید
روایت شده است که ابو عبدالله محمد بن بطوطه که یکى از علماء اهل تسنن است و در ششصد سال پیش از این زمان زندگی می‌کرده است در سفرنامه خود که معروف است به “رحله ابن بطوطه” داستان ورود خود از مکه معظمه به نجف اشرف در روضه و قبر مبارک مولایمان امیرالمؤمنین علیه السلام را ذکر کرده است و گفته اهل این شهر تمامى رافضى(شیعه) هستند و از براى این روضه مبارکه کراماتى ظاهر شده از جمله آن که در شب بیست و هفتم ماه رجب که نام آن شب نزد اهل آنجا ” لَیْلَهُ الْمَحْیا ” است که از عراقین و خراسان و بلادِ فارس و رُوم هر شَل و مفلوج و زمینگیرى (بیمار) که هست، قریب سى چهل نفر در آنجا جمع مى‌شوند.
این مبتلایان را نزد ضریح مقدّس می‌برندو مردم منتظر خوب شدن و برخاستن آنها می‌شوند .
بعضى ذکر مى‌گویند و بعضى قرآن تلاوت مى‌کنند و بعضى تماشاى روضه مى‌کنند تا آن که نصف یا دو ثلث از شب بگذرد.
آن وقت جمیع این مبتلایان و زمینگیران که نمى‌توانستند حرکت بکنند برمی‌خیزند در حالی که صحیح و تندرست مى‌باشند و بیماری در آنها دیده نمی‌شود آنها در آن حال مى‌گویند «لا اِلهَ اِلا اللهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ عَلَىُّ وَلىُّ اللهِ» و این امری مشهور است.
البته من خودم آن شب را در آنجا درک نکردم لکن از افرادی ثقه که بر سخن اعتماد داشتم، شنیدم و نیز در مدرسه‌اى که مهمانخانه آن حضرت است، دیدم سه نفر زمین گیر که قادر بر حرکت نبودند یکى از اهل روم و دیگرى از اهل اصفهان و سومى از اهل خراسان بود از آنها پرسیدم چگونه شما خوب نشده‌اید و اینجا مانده‌اید؟
گفتند ما به شب بیست و هفتم نرسیده‌ایم و همین جا مانده‌ایم تا شب بیست و هفتم آینده که شفا بگیریم.
شیخ عباس می‌گوید مبادا استِبْعاد کنى این مطلب را چرا که معجزات و کرامات بسیاری از این مشاهد مشرّفه بروز کرده و به تواتر رسیده و قابل شمارش نیست.
در ماه شوّال گذشته یعنی سال هزار و سیصد و چهل و سه در حرم مطهر حضرت ثامن الائِمّه امام رضا علیه السلام سه نفر زن که هر کدام به سبب مرض فلج زمین گیر شده بودند و اطبّاء و دکترها از معالجه آنها عاجز شده بودند شفا یافتند و این معجزات از آن قبر مطهّر بر همه واضح و آشکارا گردید مانند نمودار شدن خورشید در آسمان مثل باز شدن دَرِ دروازه نجف اشرف بر روى عرب‌هاى بادیه و به حدّى این مطلب واضح بود که نقل شد دکترهایى که مطلّع بر مرض‌هاى آن زن‌ها بودند تصدیق نمودند با آن که در این باب خیلى دقیق بودند بلکه بعضى از آنها تصدیق خود را بر شفاء آنها نوشتند.
۵- شیخ کفعمى در بلد الامین آورده که در شب مبعث این دعا را خوانده شود:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُکَ بِالتَّجَلِىِ الاْعْظَمِ فى هذِهِ اللَّیْلَهِ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَالْمُرْسَلِ الْمُکَرَّمِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَغْفِرَلَنا ما اَنْتَ بِهِ مِنّا اَعْلَمُ یا مَنْ یَعْلَمُ وَلا نَعْلَمُ. اَللّهُمَّ بارِکْ لَنا فى لَیْلَتِنا هذِهِ الَّتى بِشَرَفِ الرِّسالَهِ فَضَّلْتَها وَ بِکَرامَتِکَ اَجْلَلْتَها وَ بِالْمَحَلِّ الشَّریفِ اَحْلَلْتَها.
اَللّهُمَّ فَاِنّا نَسْئَلُکَ بِالْمَبْعَثِ الشَّریفِ وَالسَّیِّدِ اللَّطیفِ وَالْعُنْصُرِ الْعَفیفِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَجْعَلَ اَعْمالَنا فى هذِهِ اللَّیْلَهِ و َفى سایِرِ اللَّیالى مَقْبُولَهً وَ ذُنُوبَنا مَغْفُورَهً وَ حَسَناتِنا مَشْکُورَهً وَ سَیِّئاتِنا مَسْتُورَهً وَ قُلوُبَنا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَهً وَاَرْزاقَنا مِنْ لَدُنْکَ بِالْیُسْرِ مَدْرُورَهً.
اَللّهُمَّ اِنَّکَ تَرى وَلا تُرى وَ اَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الاْعْلى وَ اِنَّ اِلَیْکَ الرُّجْعى وَالْمُنْتَهى وَ اِنَّ لَکَ الْمَماتَ وَالْمَحْیا وَ اِنَّ لَکَ الاْخِرَهَ وَالاُْولى.
اَللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُبِکَ اَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى وَ اَنْ نَاتِىَ ما عَنْهُ تَنْهى. اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُکَ الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ وَ نَسْتَعیذُبِکَ مِنَ النّارِ فَاَعِذْنا مِنْها بِقُدْرَتِکَ وَ نَسْئَلُکَ مِنَ الْحُورِ الْعینِ فَارْزُقْنا بِعِزَّتِکَ وَاجْعَلْ اَوْسَعَ اَرْزاقِنا عِنْدَ کِبَرِ سِنِّنا وَ اَحْسَنَ اَعْمالِنا عِنْدَ اقْتِرابِ اجالِنا وَاَطِلْ فى طاعَتِکَ وَ ما یُقَرِّبُ اِلَیْکَ وَ یُحْظى عِنْدَکَ وَ یُزْلِفُ لَدَیْکَ اَعْمارَنا وَ اَحْسِنْ فى جَمیعِ اَحْوالِنا وَ اُمُورِنا مَعْرِفَتَنا وَلا تَکِلْنا اِلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَیَمُنَّ عَلَیْنا وَ تَفَضَّلْ عَلَیْنا بجَمیعِ حَوایِجِنا لِلدُّنْیا وَالاْخِرَهِ وَابْدَاْ بِاباَّئِنا وَ اَبْناَّئِنا وَ جَمیعِ اِخْوانِنَا الْمُؤْمِنینَ فى جَمیعِ ما سَئَلْناکَ لاِنْفُسِنا یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ وَ مُلْکِکَ الْقَدیمِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَغْفِرَلَنَا الذَّنْبَ الْعَظیمَ اِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظیمَ اِلا الْعَظیمُ. اَللّهُمَّ وَ هذا رَجَبٌ الْمُکَرَّمُ الَّذى اَکْرَمْتَنا بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَکْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الاُْمَمِ فَلَکَ الْحَمْدُ یا ذَاالْجُودِ وَالْکَرَمِ فَاَسْئَلُکَ بِهِ وَ بِاسْمِکَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْکْرَمِ الَّذى خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فى ظِلِّکَ فَلا یَخْرُجُ مِنْکَ اِلى غَیْرِکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرینَ وَ اَنْ تَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلینَ فیهِ بِطاعَتِکَ وَالاْمِلینَ فیهِ لِشَفاعَتِکَ. اَللّهُمَّ اهْدِنا اِلى سَواَّءِ السَّبیلِ وَاجْعَلْ مَقیلَنا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقیلٍ فى ظِلٍّ ظَلیلٍ وَ مُلْکٍ جَزیلٍ فَاِنَّکَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الْوَکیلُ. اَللّهُمَّ اقْلِبْنا مُفْلِحینَ مُنْجِحینَ غَیْرَ مَغْضُوبٍ عَلَیْنا وَلا ضاَّلّینَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُکَ بِعَزاَّئِمِ مَغْفِرَتِکَ وَ بِواجِبِ رَحْمَتِکَ السَّلامَهَ مِنْ کُلِّ اِثْمٍ وَالْغَنیمَهَ مِنْ کُلِّ بِرٍّ وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّهِ وَالنَّجاهَ مِنَ النّارِ. اَللّهُمَّ دَعاکَ الدّاعُونَ وَ دَعَوْتُکَ وَسَئَلَکَ السّاَّئِلُونَ وَسَئَلْتُکَ وَ طَلَبَ اِلَیْکَ الطّالِبُونَ وَ طَلَبْتُ اِلَیْکَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الثِّقَهُ وَالرَّجاَّءُ وَ اِلَیْکَ مُنْتَهَى الرَّغْبَهِ فِى الدُّعاَّءِ.
اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاجْعَلِ الْیَقینَ فى قَلْبى وَالنُّورَ فى بَصَرى وَالنَّصیحَهَ فى صَدْرى وَ ذِکْرَکَ بِاللَّیْلِ وَالنَّهارِ عَلى لِسانى وَ رِزْقاً واسِعاً غَیْرَ مَمْنُونٍ وَلا مَحْظُورٍ فَارْزُقْنى وَ بارِکْ لى فیما رَزَقْتَنى وَاجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى وَ رَغْبَتى فیما عِنْدَکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
پس به سجده برو و بگو: اَلْحَمْدُلله الَّذى هَدانا لِمَعْرِفَتِهِ وَ خَصَّنا بِوِلایَتِهِ وَ وَفَّقَنا لِطاعَتِهِ. سپس صد مرتبه ذکر شُکْراً شُکْراً گفته شود.
پس سر از سجده بردار و بگو: اَللّهُمَّ اِنّى قَصَدْتُکَ بِحاجَتى وَاعْتَمَدْتُ عَلَیْکَ بِمَسْئَلَتى وَ تَوَجَّهْتُ اِلَیْکَ بِاَئِمَّتى وَ سادَتى. اَللّهُمَّ انْفَعْنا بِحُبِّهِمْ وَ اَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُمْ وَ اَدْخِلْنَا الْجَنَّهَ فى زُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ. و این دعا را سیّد براى روز مبعث ذکر کرده است .
اعمال روز بیست و هفتم
از جمله اعیاد عظیمه است و روزى است که حضرت رسول اکرم صلَّى الله علیه و آله در آن روز به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل به پیغمبرى بر آن حضرت نازل شد و از براى آن چند عمل است:
۱- غسل .
۲- روزه گرفتن و آن یکى از چهار روزى است که در تمام سال روزه گرفتنش امتیاز دارد و برابر است با روزه هفتاد سال.
۳- بسیار صلوات فرستادن .
۴- زیارت حضرت رسول اکرم و امیرالمؤمنین علیهماالسَّلام.
۵- شیخ در مصباح از رَیّان بن الصّلت روایت نموده است که امام جواد علیه السلام در زمانی که در بغداد بود روز نیمه رجب و روز بیست و هفتم را روزه گرفت و همه اصحاب آن حضرت نیز روزه گرفتند و ما را امر فرمود که دوازده رکعت نماز اقامه کنیم (شش نماز دو رکعتی مثل نماز صبح) و بعد از فراغ از نمازها، هر یک از حمد و توحید و مُعَوَّذَتین چهار مرتبه و ” لا اِلهَ اِلا اللهُ واللهُ اَکْبَرُ وَ سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ” چهار مرتبه، اللهُ اللهُ رَبِّى لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئا چهار مرتبه و لا اُشْرِکُ بِرَبِّى اَحَدا چهار مرتبه، خوانده شوند.
۶- شیخ از جناب ابوالقاسم حسین بن رُوح رَحَمهُ اللهُ روایت کرده که در این روز دوازده رکعت نماز مى‌خوانى یعنی ۶ نماز دو رکعتی مثل نماز و بین هر دو رکعت دعای ذیل خوانده شود:
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فى الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً یا عُدَّتى فى مُدَّتى یا صاحِبى فى شِدَّتى یا وَلیّى فى نِعْمَتى یا غِیاثى فى رَغْبَتى یا نَجاحى فى حاجَتى یا حافِظى فى غَیْبَتى یا کافِىَّ فى وَحْدَتى یا اُنْسى فى وَحْشَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى فَلَکَ الْحَمْدُ و اَنْتَ الْمُقیلُ عَثْرَتى فَلَکَ الْحَمْدُ وَ اَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتى فَلَکَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَ آمِنْ رَوْعَتى وَ اَقِلْنى عَثْرَتى وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمى وَ تَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذى کانُوا یُوَعَدُونَ.
پس از قرائت دعا، هر یک از سوره‌های حمد، توحید، مُعَوَّذَتَیْن، قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ، اِنا اَنْزَلناهُ، آیه الکرسى را هفت مرتبه بخوان و بعد از آن ذکرهای ” لا اِلهَ اِلا اللهُ واللهُ اَکْبَرُ وَ سُبْحانَ اللهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ هفت مرتبه، و ” اللهُ اللهُ رَبَّى لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئا” هفت مرتبه گفته شوند. سپس دعا کرده و از خداوند حاجت طلب کن .
۷- در اقبال و در بعضی از نسخ مصباح آمده است که مستحب است در این روز دعای زیر خوانده شود:
یا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ و َضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ یا مَنْ عَفى وَ تَجاوَزَ اُعْفُ عَنّى وَ تَجاوَزْ یا کَریمُ.
اَللّهُمَّ وَ قَدْ اَکْدَى الطَّلَبُ وَ اَعْیَتِ الْحیلَهُ وَالْمَذْهَبُ وَ دَرَسَتِ الاْمالُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ اِلاّ مِنْکَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ اَللّهُمَّ اِنّى اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَیْکَ مُشْرَعَهً وَ مناهِلَ الرَّجاَّءِ لَدَیْکَ مُتْرَعَهً و اَبْوابَ الدُّعاَّءِ لِمَنْ دَعاکَ مُفتَّحَهً وَالاِْسْتِعانَهَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِکَ مُباحَهً وَ اَعْلَمُ اَنَّکَ لِداعیکَ بِمَوْضِعِ اِجابَهٍ وَ للصّارِخِ اِلَیْکَ بِمَرْصَدِ اِغاثَهٍ وَ اَنَّ فِى اللَّهْفِ اِلى جُودِکَ وَالضِّمانِ بِعِدَتِکَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلینَ وَ مَنْدُوحَهً عَمّا فى اَیْدِى الْمُسْتَاْثِرینَ وَ اَنَّکَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ اِلاّ اَنْ تَحْجُبَهُمُ الاْعْمالُ دُونَکَ وَ قَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرّاحِلِ اِلَیْکَ عَزْمُ اِرادَهٍ یَخْتارُکَ بِها وَ قَدْ ناجاکَ بِعَزْمِ الاِرادَهِ قَلْبى وَ اَسْئَلُکَ بِکُلِّ دَعْوَهٍ دَعاکَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ اَوْ صارِخٌ اِلَیْکَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ اَوْ مَلْهُوفٌ مَکْرُوبٌ فَرَّجْتَ کَرْبَهُ اَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافىً اَتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ عَلَیْهِ اَوْ فَقیرٌ اَهْدَیْتَ غِناکَ اِلَیْهِ وَ لِتِلْکَ الَّدعْوَهِ عَلَیْکَ حَقُّ وَ عِنْدَکَ مَنْزِلَهٌ اِلاّ صَلَّیْتَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَضَیْتَ حَوائِجى حَوائِجَ الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ وَ هذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُکَرَّمُ الَّذى اَکْرَمْتَنا بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَکْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الاُْمَمِ یا ذَاالْجُودِ وَالْکَرَمِ فَنَسْئَلُکَ بِهِ وَ بِاسْمِکَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْکْرَمِ الَّذى خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فى ظِلِّکَ فَلا یَخْرُجُ مِنْکَ اِلى غَیْرِکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرینَ وَ تَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلینَ فیهِ بِطاعَتِکَ وَالاْمِلینَ فیهِ بِشَفاعَتِکَ اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلى سَواَّءِ السِّبیلِ وَاجْعَلْ مَقیلَنا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقیلٍ فى ظِلٍّ ظَلیلٍ فَاِنَّکَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الوَکیلُ وَالسَّلامُ عَلى عِبادِهِ المُصْطَفَیْنَ وَ صَلَواتُهُ عَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ.
اَللّهُمَّ وَ بارِکَ لَنا فى یَوْمِنا هَذَا الَّذى فَضَّلْتَهُ وَ بِکَرامَتِکَ جَلَّلْتَهُ وَ بِالْمَنْزِلِ (الْعَظیمِ) الاْعْلى اَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلى مَنْ فیهِ اِلى عِبادِکَ اَرْسَلْتَهُ وَ بِالْمَحَلِّ الْکَریمِ اَحْلَلْتَهُ.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ صَلوهً داَّئِمَهً تَکُونُ لَکَ شُکْراً وَ لَنا ذُخراً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا یُسراً وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَهِ اِلى مُنْتَهى آجالِنا وَ قَدْ قَبِلْتَ الْیَسیرَ مِنْ اَعْمالِنا وَ بَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِکَ اَفْضَلَ آمالِنا اِنَّکَ عَلى کُلِّشَىءٍ قَدیرٌ وَ صَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ .
شیخ عباس قمی می‌گوید که این دعا را حضرت موسى بن جعفر علیه السلام در آن روزى که آن جناب را به سمت بغداد حرکت دادند و آن روز بیست و هفتم رجب بود، خواند .
زیارت امیرالمومنین حضرت امام علی(ع) در شب و روز مبعث
سومین زیارت از زیارات ویژۀ حضرت امیرمؤمنان، زیارت شب مبعث و روز آن است، یعنی شب بیست‌وهفتم رجب و روز آن‌که در آن سه زیارت وارد است:
اوّل
«زیارت رجبیه»:«الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی أَشْهَدَنا مَشْهَدَ أَوْلِیائِهِ..»
که در اعمال ماه رجب گذشت و آن زیارتی است که در ماه رجب، در هر یک از مشاهد مشرّفه خوانده می‌شود، ولی صاحب کتاب «مزار قدیم» و شیخ محمّد بن مشهدی آن را نیز از زیارت ویژۀ شب مبعث شمرده‌اند، چون آن زیارت را خواندی فرموده‌اند: بعد از آن دو رکعت نماز زیارت بخوان و هرچه خواهی دعا کن.
دوم
زیارت«السَّلامُ عَلَىٰ أَبِی الْأَئِمَّهِ وَمَعْدِنِ النُّبُوَّهِ..»
است که علاّمه مجلسی آن را زیارت هفتم کتاب «تحفه» قرار داده است؛ و صاحب کتاب «مزار قدیم» گفته است مختص به شب بیست‌وهفتم رجب است، چنان‌که ما آن را در «هدیه الزائر» ذکر کردیم.
سوم
زیارتی است که شیخ مفید و سید و شهید نقل کرده‌اند، به این صورت که چون در شب مبعث یا روز آن، خواستی امیرمؤمنان را زیارت کنی، بر در بارگاه شریفش مقابل قبر آن حضرت بایست و بگو:
أَشْهَدُ أَنْ لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طالِبٍ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَبْدُاللّٰهِ وَأَخُو رَسُولِهِ، وَأَنَّ الْأَئِمَّهَ الطَّاهِرِینَ مِنْ وَُلَْدِهِ حُجَجُ اللّٰهِ عَلَىٰ خَلْقِهِ.گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست، یگانه است و شریکی ندارد و گواهی می‌دهم که محمّد بنده و فرستاده اوست و علی‌بن‌ابیطالب امیرمؤمنان بنده خدا و برادر رسول اوست و امامان پاک از فرزندانش حجّت‌های خدا بر آفریده‌های اویند.
پس وارد شو و نزدیک قبر آن حضرت بایست، به طوری که رویت به جانب قبر و پشت به قبله باشی، آن گاه «صد مرتبه»«اَللهُ اَکبَرُ»
بگو و بخوان:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ آدَمَ خَلِیفَهِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ نُوحٍ صَِفْوَهِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ إِبْراهِیمَ خَلِیلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ مُوسىٰ کَلِیمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ عِیسىٰ رُوحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ مُحَمَّدٍ سَیِّدِ رُسُلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا إِمامَ الْمُتَّقِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَیِّدَ الْوَصِیِّینَ.
سلام بر تو ای وارث آدم جانشین خدا، سلام بر تو ای وارث نوح برگزیده خدا، سلام بر تو ای وارث ابراهیم دوست خدا، سلام بر تو ای وارث موسی هم‌‌سخن خدا، سلام بر تو ای وارث عیسی روح خدا، سلام بر تو ای وارث محمّد سرور رسولان خدا، سلام بر تو ای امیرمؤمنان، سلام بر تو ای پیشوای پرهیزگاران، سلام بر تو ای سرور جانشینان.
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَصِیَّ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ عِلْمِ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا النَّبَأُ الْعَظِیمُ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّراطُ الْمُسْتَقِیمُ؛ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْکَرِیمُ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْوَصِیُّ التَّقِیُّ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْبَدْرُ الْمُضِیءُ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْفارُوقُ الْأَعْظَمُ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا السِّراجُ الْمُنِیرُ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا إِمامَ الْهُدىٰ.
سلام بر تو ای جانشین رسول پروردگار جهانیان، سلام بر تو ای وارث دانش پیشینیان، سلام بر تو ای خبر بزرگ، سلام بر تو ای راه راست؛ سلام بر تو ای پیراسته بزرگوار، سلام بر تو ای جانشین پرهیزگار، سلام بر تو ای پسندیده پاک، سلام بر تو ای ماه نوربخش، سلام بر تو ای بزرگ‌ترین صدّیق، سلام بر تو ای بزرگ‌ترین جداکننده حق و باطل، سلام بر تو ای چراغ نورافشان، سلام بر تو ای امام هدایت.
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَلَمَ التُّقىٰ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّهَ اللّٰهِ الْکُبْرىٰ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خاصَّهَ اللّٰهِ وَخالِصَتَهُ، وَأَمِینَ اللّٰهِ وَصَفْوَتَهُ، وَبابَ اللّٰهِ وَحُجَّتَهُ، وَمَعْدِنَ حُکْمِ اللّٰهِ وَسِرِّهِ، وَعَیْبَهَ عِلْمِ اللّٰهِ وَخازِنَهُ، وَسَفِیرَ اللّٰهِ فِی خَلْقِهِ.
سلام بر تو ای پرچم پرهیزگاری، سلام بر تو ای حجّت بزرگ‌تر خدا، سلام بر تو ای بنده خاص و خالص حق و امین و برگزیده خدا و درگاه خدا و معدن حکم خدا و راز و گنجینه علم و خزانه‌دار و سفیر خدا در میان بندگان.
أَشْهَدُ أَنَّکَ أَقَمْتَ الصَّلاهَ، وَآتَیْتَ الزَّکاهَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ؛ وَاتَّبَعْتَ الرَّسُولَ، وَتَلَوْتَ الْکِتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ، وَبَلَّغْتَ عَنِ اللّٰهِ، وَوَفَیْتَ بِعَهْدِ اللّٰهِ، وَتَمَّتْ بِکَ کَلِماتُ اللّٰهِ، وَجاهَدْتَ فِی اللّٰهِ حَقَّ جِهادِهِ، وَنَصَحْتَ لِلّٰهِ وَ لِرَسُو لِهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ.
گواهی می‌دهم که تو نماز را بپا داشتی و زکات را پرداختی و امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر کردی؛ و قرآن را تلاوت نموده آن‌گونه که شایسته تلاوت است و از جانب خدا دین را به مردم رساندی و به پیمان خدا وفا کردی و کلمات خدا به وسیله تو کامل شد و در راه خدا جهاد کردی، جهادی شایسته و برای خدا و رسولش (درود خدا بر او و خاندانش باد)
وَجُدْتَ بِنَفْسِکَ صابِراً مُحْتَسِباً مُجاهِداً عَنْ دِینِ اللّٰهِ، مُوَقِّیاً لِرَسُولِ اللّٰهِ، طالِباً مَا عِنْدَ اللّٰهِ، راغِباً فِیما وَعَدَ اللّٰهُ، وَمَضَیْتَ لِلَّذِی کُنْتَ عَلَیْهِ شَهِیداً وَشاهِداً وَمَشْهُوداً، فَجَزاکَ اللّٰهُ عَنْ رَسُو لِهِ وَعَنِ الْإِسْلامِ وَأَهْلِهِ مِنْ صِدِّیقٍ أَفْضَلَ الْجَزاءِ
خیرخواهی نمودی و به جانبازی برخاستی با صبر برای خدا، درحالی‌که دفاع کننده بودی از دین خدا و حفظ کننده جان رسول خدا، خواهان آنچه نزد خداست، مشتاق به آنچه خدا وعده داد و جهاد رفتی بر روشی که بر آن بودی، حاضر و گواه و گواهی شده، خدا پاداش دهد از سوی پیامبرش و از سوی اسلام و اهلش از چنین صدّیقی! برترین پاداش‌ها.
أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ أَوَّلَ الْقَوْمِ إِسْلاماً، وَأَخْلَصَهُمْ إِیماناً، وَأَشَدَّهُمْ یَقِیناً، وَأَخْوَفَهُمْ لِلّٰهِ، وَأَعْظَمَهُمْ عَناءً، وَأَحْوَطَهُمْ عَلَىٰ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَأَفْضَلَهُمْ مَناقِبَ، وَأَکْثَرَهُمْ سَوابِقَ، وَأَرْفَعَهُمْ دَرَجَهً، وَأَشْرَفَهُمْ مَنْزِلَهً، وَأَکْرَمَهُمْ عَلَیْهِ، فَقَوِیْتَ حِینَ وَهَنُوا، وَلَزِمْتَ مِنْهَاجَ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ.
گواهی می‌دهم تو اولین فرد ملّت بودی در اسلام و خالص‌ترینشان در ایمان و شدیدترینشان در یقین و ترسنده‌ترینشان از خدا و بزرگ‌ترینشان در قبول زحمت و با احتیاط‌ترینشان نسبت به رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) و برترینشان در فضائل و زیادترینشان در سوابق و بلندترینشان در درجه و شریف‌ترینشان در منزلت و بزرگوارترینشان در پیشگاه او، پس نیرومند بودی هنگامی‌که مردم سست بودند و پای‌بند بودی راه رسول خدا(درود خدا بر او و خاندانش باد) را
وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ خَلِیفَتَهُ حَقّاً، لَمْ تُنازَعْ بِرَغْمِ الْمُنافِقِینَ، وَغَیْظِ الْکافِرِینَ، وَضِغْنِ الْفاسِقِینَ، وَقُمْتَ بِالْأَمْرِ حِینَ فَشِلُوا، وَنَطَقْتَ حِینَ تَتَعْتَعُوا، وَمَضَیْتَ بِنُورِ اللّٰهِ إِذْ وَقَفُوا، فَمَنِ اتَّبَعَکَ فَقَدِ اهْتَدىٰ ، کُنْتَ أَوَّلَهُمْ کَلاماً، وَأَشَدَّهُمْ خِصاماً، وَأَصْوَبَهُمْ مَنْطِقاً، وَأَسَدَّهُمْ رَأْیاً، وَأَشْجَعَهُمْ قَلْباً، وَأَکْثَرَهُمْ یَقِیناً، وَأَحْسَنَهُمْ عَمَلاً وَأَعْرَفَهُمْ بِالْأُمُورِ.
و گواهی می‌دهم که تو جانشین پیامبر بودی، جانشینی بر حق، در این امر به رغم خواهش منافقان و خشم کافران و کینه فاسقان تو را کشمکشی نبود، به کار حکومت قیام کردی، هنگامی‌که آنها کاهلی کردند و نطق کردی، زمانی که آنان از سخن گفتن دم فرو بستند و به نور خدا پیش رفتی، آن زمان‌که آنها توقّف کردند، پس هرکه تو را پیروی کرد راه یافت، تو اول آنان بودی در سخن گفتن و سخت‌ترینشان در دفاع و درست‌ترینشان در گفتار و استوارترینشان در رأی و شجاع‌ترینشان در قلب و زیادترینشان در یقین و نیکوترینشان در عمل و آگاه‌ترینشان به امور.
کُنْتَ لِلْمُؤمِنِینَ أَباً رَحِیماً إِذْ صارُوا عَلَیْکَ عِیالاً، فَحَمَلْتَ أَثْقالَ مَا عَنْهُ ضَعُفُوا، وَحَفِظْتَ مَا أَضاعُوا، وَرَعَیْتَ مَا أَهْمَلُوا، وَشَمَّرْتَ إِذْ جَبَُنُوا، وَعَلَوْتَ إِذْ هَلِعُوا، وَصَبَرْتَ إِذْ جَزِعُوا، کُنْتَ عَلَى الْکافِرِینَ عَذاباً صَبّاً وَغِلْظَهً وَغَیْظاً، وَ لِلْمُؤْمِنِینَ غَیْثاً وَخِصْباً وَعِلْماً.
برای اهل ایمان پدری مهربان بودی، زمانی که تدبیر امورشان به دست تو افتاد پس تو به دوش کشیدی، آنچه آنان از آن ناتوان شدند و حفظ کردی آنچه را آنها تباه کردند و رعایت کردی آنچه را آنها فرو گذاردند و دامن همّت به کمر زدی زمانی که ترسیدند و برتر شدی وقتی آزمند شدند و صبر کردی آنگاه که صبر نکردند، بر کافران عذابی ریزان بودی و شدید و خشمگین و برای مؤمنان باران رحمت و نعمت فراوان و دانش بی‌پایان بودی
لَمْ تُفْلَلْ حُجَّتُکَ، وَلَمْ یَزِغْ قَلْبُکَ، وَلَمْ تَضْعُفْ بَصِیرَتُکَ، وَلَمْ تَجْبُنْ نَفْسُکَ، کُنْتَ کَالْجَبَلِ لَاتُحَرِّکُهُ الْعَواصِفُ، وَلَا تُزِیلُهُ الْقَواصِفُ، کُنْتَ کَما قالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ قَوِیّاً فِی بَدَنِکَ، مُتَواضِعاً فِی نَفْسِکَ، عَظِیماً عِنْدَ اللّٰهِ، کَبِیراً فِی الْأَرْضِ، جَلِیلاً فِی السَّماءِ.
دلیلت کند نشد، دلت منحرف نگشت، بصیرتت به ناتوانی ننشست، وجودت نترسید، مانند کوه بودی که تندبادها حرکتش ندهد و شکننده‌ها از جا برش ندارد، آن‌چنان بودی که رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) فرمود: نیرومند در بدن، فروتن پیش خود، عظیم نزد خدا، بزرگ در زمین، با عظمت در آسمان
لَمْ یَکُنْ لِأَحَدٍ فِیکَ مَهْمَزٌ، وَلَا لِقائِلٍ فِیکَ مَغْمَزٌ، وَلَا لِخَلْقٍ فِیکَ مَطْمَعٌ، وَلَا لِأَحَدٍ عِنْدَکَ هَوادَهٌ، یُوجَدُ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ عِنْدَکَ قَوِیَّاً عَزِیزاً حَتَّىٰ تَأْخُذَ لَهُ بِحَقِّهِ، وَالْقَوِیُّ الْعَزِیزُ عِنْدَکَ ضَعِیفاً حَتَّىٰ تَأْخُذَ مِنْهُ الْحَقَّ، الْقَرِیبُ وَالْبَعِیدُ عِنْدَکَ فِی ذٰلِکَ سَواءٌ، شَأْنُکَ الْحَقُّ وَالصِّدْقُ وَالرِّفْقُ، وَقَوْلُکَ حُکْمٌ وَحَتْمٌ، وَأَمْرُکَ حِلْمٌ وَعَزْمٌ، وَرَأْیُکَ عِلْمٌ وَحَزْمٌ .
برای احدی درباره تو جای طعنه زدن نبود و برای گوینده‌ای درباره‌ات زمینه عیب‌جویی وجود نداشت و برای خلق نسبت به تو برای خواسته‌های باطلشان جای طمعی و نه کسی را پیش تو توقّع نرمشی بود، ناتوان و خوار نزد تو، نیرومند و عزیز به حساب می‌آمد تا آن‌که حقّش را به سود او بگیری و نیرومند و عزیز پیش تو، ناتوان و خوار شمرده می‌شد تا حق را از چنگ او درآوری، نزدیک و دور نزد تو در این زمینه برابرند، کار تو حق و درستی و خوش‌رفتاری است و گفته‌ات داوری و قطعی و دستورت بردباری و تصمیم و رأیت دانش و تدبیر.
اعْتَدَلَ بِکَ الدِّینُ، وَسَهُلَ بِکَ الْعَسِیرُ، وَأُطْفِئَتْ بِکَ النِّیرانُ، وَقَوِیَ بِکَ الْإِیمانُ، وَثَبَتَ بِکَ الْإِسْلامُ، وَهَدَّتْ مُصِیبَتُکَ الْأَنامَ، فَإِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ؛ لَعَنَ اللّٰهُ مَنْ قَتَلَکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ مَنْ خالَفَکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ مَنِ افْتَرىٰ عَلَیْکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَغَصَبَکَ حَقَّکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ مَنْ بَلَغَهُ ذٰلِکَ فَرَضِیَ بِهِ، إِنَّا إِلَى اللّٰهِ مِنْهُمْ بُرٰآءُ، لَعَنَ اللّٰهُ أُمَّهً خالَفَتْکَ، وَجَحَدَتْ وِلایَتَکَ، وَتَظاهَرَتْ عَلَیْکَ وَقَتَلَتْکَ، وَحادَتْ عَنْکَ وَخَذَلَتْکَ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی جَعَلَ النَّارَ مَثْواهُمْ وَبِئْسَ‌الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ .
دین به تو اعتدال یافت و سختی به تو آسان شد و آتش‌ها به وسیله تو خاموش گشت و ایمان به حضرتت نیرومندی یافت و اسلام به تو پایدار شد و مصیبتت مردم را درهم شکست، پس ما از آن خداییم و به سوی او باز می‌گردیم؛ خدا لعنت کند کسی که تو را کشت و آن‌که با تو مخالفت ورزید و آن‌که به تو دروغ بست و آن‌که بر تو ستم روا داشت و حقّت را غارت کرد و خدا لعنت کند کسی را که این خبر به او رسید و به آن خشنود شد، ما با توجّه به خدا از ایشان بیزاریم، خدا لعنت کند ملّتی را که با تو مخالفت ورزیدند و ولایتت را انکار نمودند و بر ضدّ تو به هم کمک رساندند و تو را کشتند و از تو منحرف شده و از یاری‌ات دریغ کردند؛ خدا را سپاس که آتش را جایگاه آنان قرار داد و چه جایگاهی است برای واردشدگان.
أَشْهَدُ لَکَ یَاوَلِیَّ اللّٰهِ وَوَلِیَّ رَسُولِهِ صَلَّى‌اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ بِالْبَلاغِ وَالْأَداءِ وَالنَّصِیحَه ، وَأَشْهَدُ أَنَّکَ حَبِیبُ اللّٰهِ وَبابُهُ، وَأَنَّکَ جَنْبُ اللّٰهِ وَوَجْهُهُ الَّذِی مِنْهُ یُؤْتىٰ، وَأَنَّکَ سَبِیلُ اللّٰهِ، وَأَنَّکَ عَبْدُ اللّٰهِ، وَأَخُو رَسُولِهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، أَتَیْتُکَ زائِراً لِعَظِیمِ حالِکَ وَمَنْزِلَتِکَ عِنْدَ اللّٰهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ، مُتَقَرِّباً إِلَى اللّٰهِ بِزِیارَتِکَ، راغِباً إِلَیْکَ فِی الشَّفاعَهِ.
برایت گواهی می‌دهم ای ولی خدا و ولی رسولش (درود خدا بر او و خاندانش باد) به رساندن پیام حق و ادای وظیفه و گواهی می‌دهم که تو محبوب و درگاه خدایی و سویی هستی که از آن به جانب خدا می‌آیند و تویی راه خدا و تویی بنده خدا و برادر رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) به نزدت آمده‌ام، زیارت کننده به خاطر بزرگ بودن موقعیّتت و جایگاهت نزد خدا و رسولش و به زیارتت به سوی خدا تقرّب می‌جویم، مشتاق به سوی توأم در شفاعت.
أَبْتَغِی بِشَفاعَتِکَ خَلاصَ نَفْسِی، مُتَعَوِّذاً بِکَ مِنَ النَّارِ، هارِباً مِنْ ذُنُوبِیَ الَّتِی احْتَطَبْتُها عَلَىٰ ظَهْرِی، فَزِعاً إِلَیْکَ رَجاءَ رَحْمَهِ رَبِّی، أَتَیْتُکَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ یَا مَوْلایَ إِلَى اللّٰهِ وَأَتَقَرَّبُ بِکَ إِلَیْهِ لِیَقْضِیَ بِکَ حَوائِجِی، فَاشْفَعْ لِی یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِلَى اللّٰهِ فَإِنِّی عَبْدُ اللّٰهِ وَمَوْلاکَ وَزائِرُکَ وَلَکَ عِنْدَ اللّٰهِ الْمَقامُ الْمَعْلُومُ، وَالْجاهُ الْعَظِیمُ، وَالشَّأْنُ الْکَبِیرُ، وَالشَّفاعَهُ الْمَقْبُولَهُ .
به شفاعتت رهایی خویش را می‌طلبم، از آتش به تو پناهنده‌ام، از گناهانم که بر پشت خود بار کرده‌ام گریزانم، هراسان به سوی توأم، درحالی‌که امید به رحمت پروردگار دارم، به سوی تو آمده‌ام، تو را به سوی خدا به شفاعت می‌گیرم ای مولایم؛ تقرّب می‌جویم به وسیله تو به خدا تا به وسیلۀ تو حاجاتم برآورده شود، ای امیرمؤمنان مرا به درگاه خدا شفاعت کن، من بنده خدا و دوست و زائر تو هستم، برای تو نزد خدا مقام معلوم و جایگاه بزرگ و شفاعت پذیرفته است.
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَصَلِّ عَلَىٰ عَبْدِکَ وَأَمِینِکَ الْأَوْفىٰ، وَعُرْوَتِکَ الْوُثْقىٰ، وَیَدِکَ الْعُلْیا، وَکَلِمَتِکَ الْحُسْنىٰ، وَحُجَّتِکَ عَلَى الْوَرىٰ، وَصِدِّیقِکَ الْأَکْبَرِ، سَیِّدِ الْأَوْصِیاءِ، وَرُکْنِ الْأَوْ لِیاءِ، وَعِمَادِ الْأَصْفِیاءِ، أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، وَیَعْسُوبِ الْمُتَّقِینَ، وَقُدْوَهِ الصِّدِّیقِینَ، وَ إِمامِ الصَّالِحِینَ؛ الْمَعْصُومِ مِنَ الزَّلَلِ، وَالْمَفْطُومِ مِنَ الْخَلَلِ، وَالْمُهَذَّبِ مِنَ الْعَیْبِ، وَالْمُطَهَّرِ مِنَ الرَّیْبِ.
خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و درود فرست بر بنده و امین کامل‌کنندۀ وظیفه‌ات و دست‌آویز محکم و برترت و کلمه نیکوتر و حجّت بر بندگانت و صدّیق اکبر و سرور جانشینان و پایه اولیا و تکیه‌گاه برگزیدگان، امیرمؤمنان و سر دستۀ پرهیزگاران و مقتدای صدّیقان و پیشوای شایستگان؛ آن معصوم از لغزش‌ها و بریده از نقایص و پیراسته از عیب و پاک از شک.
أَخِی نَبِیِّکَ، وَوَصِیِّ رَسُولِکَ، وَالْبائِتِ عَلَىٰ فِرَاشِهِ، وَالْمُوَاسِی لَهُ بِنَفْسِهِ، وَکَاشِفِ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِهِ، الَّذِی جَعَلْتَهُ سَیْفاً لِنُبُوَّتِهِ، وَمُعْجِزاً لِرِسَالَتِهِ، وَدَلالَهً واضِحَهً لِحُجَّتِهِ، وَحامِلاً لِرایَتِهِ، وَوِقَایَهً لِمُهْجَتِهِ، وَهادِیاً لِأُمَّتِهِ، وَیَداً لِبَأْسِهِ، وَتاجاً لِرَأْسِهِ، وَباباً لِنَصْرِهِ، وَمِفْتاحاً لِظَفَرِهِ حَتَّىٰ هَزَمَ جُنُودَ الشِّرْکِ بِأَیْدِکَ، وَأَبادَ عَساکِرَ الْکُفْرِ بِأَمْرِکَ، وَبَذَلَ نَفْسَهُ فِی مَرْضاتِکَ وَمَرْضاهِ رَسُولِکَ، وَجَعَلَها وَقْفاً عَلَىٰ طاعَتِهِ، وَمَجِنّاً دُونَ نَکْبَتِهِ، حَتَّىٰ فاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ فِی کَفِّهِ وَاسْتَلَبَ بَرْدَها وَمَسَحَهُ عَلَىٰ وَجْهِهِ، وَأَعانَتْهُ مَلائِکَتُکَ عَلَىٰ غُسْلِهِ وَتَجْهِیزِهِ.
برادر پیامبرت و جانشین رسولت و خوابیده بر بسترش و کمک‌دهنده به پیامبر با جانش و برطرف کننده اندوه از چهره‌اش، آن‌که او را قرار دادی شمشیری برای نبوّتش و معجزه‌ای برای رسالتش و دلالتی روشن برای حجّتش و حمل‌کننده پرچمش و نگه‌دارنده جانش و راهنمایی امّتش و نیرو برای نبردش و تاجی بر سرش و درگاهی برای یاری‌اش و کلیدی برای پیروزی‌اش تا سپاهیان شرک را با یاری‌ات شکست داد و اردوهای کفر را به دستورت نابود ساخت و جانش را در راه خشنودی تو و رسولت بخشید و آن را وقف بر اطاعت او سپری در برابر گرفتاری‌های پیامبر قرار داد تا جان پیامبر (درود خدا بر او و خاندانش باد) در میان مشت او برآمد و از خنکی آن را در ربود و بر چهره خود کشید و فرشتگان او را بر غسل و تجهیز رسول خدا کمک کردند.
وَصَلَّىٰ عَلَیْهِ وَوارىٰ شَخْصَهُ، وَقَضىٰ دَیْنَهُ، وَأَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَلَزِمَ عَهْدَهُ، وَاحْتَذىٰ مِثالَهُ، وَحَفِظَ وَصِیَّتَهُ، وَحِینَ وَجَدَ أَنْصاراً نَهَضَ مُسْتَقِلّاً بِأَعْباءِ الْخِلافَهِ، مُضْطَلِعاً بِأَثْقالِ الْإِمامَهِ، فَنَصَبَ رایَهَ الْهُدَىٰ فِی عِبَادِکَ، وَنَشَرَ ثَوْبَ الْأَمْنِ فِی بِلادِکَ، وَبَسَطَ الْعَدْلَ فِی بَرِیَّتِکَ، وَحَکَمَ بِکِتَابِکَ فِی خَلِیقَتِکَ، وَأَقامَ الْحُدُودَ، وَقَمَعَ الْجُحُودَ، وَقَوَّمَ الزَّیْغَ، وَسَکَّنَ الْغَمْرَهَ، وَأَبادَ الْفَتْرَهَ، وَسَدَّ الْفُرْجَهَ، وَقَتَلَ النَّاکِثَهَ وَالْقاسِطَهَ وَالْمارِقَهَ.
آن حضرت بر پیامبر نماز خواند و جنازه‌اش را در خاک گذاشت و قرض او را ادا کرد و به وعده‌اش وفا نمود و پای‌بند پیمانش شد و پا جای پایش نهاد و وصیتش را حفظ کرد و زمانی که یاورانی برای خود یافت، خود به کارهای سنگین خلافت قیام کرد، درحالی‌که با قدرت تمام بارهای گران امامت را به دوش کشید، پس پرچم هدایت را در میان بندگانت برافراشت و جامه امنیت را در کشورهایت گشود و عدالت را در میان مخلوقاتت گستراند، در بین مردم به قرآنت حکومت کرد و مقررّاتت را بر پا نمود و انکار را مقهور و خوار کرد، کجی را راست نمود و فتنه را آرام ساخت و سستی را به نابودی کشید و شکاف اجتماعی را بست و پیمان‌شکنان و ستمکاران و خارج‌شدگان از دین را کشت.
وَلَمْ یَزَلْ عَلَىٰ مِنْهاجِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ؛ وَوَتِیرَتِهِ، وَلُطْفِ شاکِلَتِهِ، وَجَمالِ سِیرَتِهِ، مُقْتَدِیاً بِسُنَّتِهِ، مُتَعَلِّقاً بِهِمَّتِهِ، مُباشِراً لِطَرِیقَتِهِ، وَأَمْثِلَتُهُ نَصْبُ عَیْنَیْهِ یَحْمِلُ عِبَادَکَ عَلَیْها وَیَدْعُوهُمْ إِلَیْها إِلىٰ أَنْ خُضِبَتْ شَیْبَتُهُ مِنْ دَمِ رَأْسِهِ .
و همواره زندگی کرد بر راه و روش رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد)؛ و طریق او و نرمی خوی او و زیبایی روش او، درحالی‌که به روشش اقتدا کرد و به بلندهمتی‌اش آویخت و عهده‌دار طریق او شد و نمونه‌های عالی کارهای حضرتش را نصب العین خود قرار داد؛ بندگانت را به آن کارها وادار می‌کرد و به آن امور دعوت می‌نمود تا وقتی که محاسنش به خون سرش رنگین شد.
اللّٰهُمَّ فَکَما لَمْ یُؤْثِرْ فِی طاعَتِکَ شَکّاً عَلَىٰ یَقِینٍ، وَلَمْ یُشْرِکْ بِکَ طَرْفَهَ عَیْنٍ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاهً زاکِیَهً نامِیَهً یَلْحَقُ بِهَا دَرَجَهَ النُّبُوَّهِ فِی جَنَّتِکَ، وَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیَّهً وَسَلاماً، وَآتِنا مِنْ لَدُنْکَ فِی مُوَالاتِهِ فَضْلاً وَ إِحْساناً وَمَغْفِرَهً وَرِضْواناً، إِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْجَسِیمِ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدایا همچنان‌که او در طاعت تو شک را بر یقین ترجیح نداد و به اندازه چشم برهم‌زدنی بر تو شرک نیاورد، بر او درود فرست درودی پاکیزه، روینده که به وسیله آن در بهشت به درجه نبوت برسد و از جانب ما به او درود و سلام برسان و عنایت کن به ما از جانب خود، در دوستی‌اش فضل و احسان و مغفرت و خشنودی را که تو دارندۀ احسان بزرگی، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.
سپس ضریح را ببوس و طرف راست صورت خود را بر آن بگذار و پس از آن جانب چپ را، آنگاه به سوی قبله برگرد و نماز زیارت بخوان و پس از نماز هرچه خواهی دعا کن و بعد از گفتن «تسبیح حضرت فاطمه زهرا»(سلام‌الله‌علیها) بگو:
اللّٰهُمَّ إِنَّکَ بَشَّرْتَنِی عَلَىٰ لِسانِ نَبِیِّکَ وَرَسُولِکَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ فَقُلْتَ: ﴿وَ بَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ﴾، اللّٰهُمَّ وَ إِنِّی مُؤْمِنٌ بِجَمِیعِ أَنْبِیائِکَ وَرُسُلِکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ، فَلَا تَقِفْنِی بَعْدَ مَعْرِفَتِهِمْ مَوْقِفاً تَفْضَحُنِی فِیهِ عَلَىٰ رُؤُوسِ الْأَشْهادِ، بَلْ قِفْنِی مَعَهُمْ وَتَوَفَّنِی عَلَى التَّصْدِیقِ بِهِمْ. اللّٰهُمَّ وَأَنْتَ خَصَصْتَهُمْ بِکَرامَتِکَ، وَأَمَرْتَنِی بِاتِّباعِهِمْ.
خدایا تو بر زبان پیامبر و رسولت محمّد (درود تو بر او و خاندانش) به من بشارت دادی و فرمودی: «و به مؤمنان مژده ده که آنان را نزد پروردگارشان پیشینه‌ای نیک [و جایگاهی با ارزش] است»؛ خدای من به همه پیامبران و رسولانت (درود تو بر ایشان) مؤمنم، پس از معرفت به آنان در موقعیتی قرارم مده که در برابر مردم رسوایم سازی، بلکه مرا با آنان قرار ده و با تصدیق به آنان بمیران؛ خدایا تو آنان را مخصوص به کرامتت گرداندی و مرا به پیروی از ایشان فرمان دادی.
اللّٰهُمَّ وَ إِنِّی عَبْدُکَ وَزائِرُکَ مُتَقَرِّباً إِلَیْکَ بِزِیارَهِ أَخِی رَسُولِکَ وَعَلَىٰ کُلِّ مَأْتِیٍّ وَمَزُورٍ حَقٌّ لِمَنْ أَتاهُ وَزارَهُ، وَأَنْتَ خَیْرُ مَأْتِیٍّ، وَأَکْرَمُ مَزُورٍ، فَأَسْأَلُکَ یَا اللّٰهُ یَا رَحْمٰنُ یَا رَحِیمُ یَا جَوادُ یَا ماجِدُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ وَلَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَهً وَلَا وَلَداً أَنْ تُصَلِّیَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ؛ وَأَنْ تَجْعَلَ تُحْفَتَکَ إِیَّایَ مِنْ زِیارَتِی أَخا رَسُولِکَ فَکاکَ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَأَنْ تَجْعَلَنِی مِمَّنْ یُسارِعُ فِی الْخَیْراتِ وَیَدْعُوکَ رَغَباً وَرَهَباً، وَتَجْعَلَنِی لَکَ مِنَ الْخاشِعِینَ .
خدایا من بنده و زائر توأم، به تو تقرّب می‌جویم با زیارت برادر رسولت و بر هر آمده‌ای و زیارت شده‌ای، برای کسی که به نزد او آمده و زیارت کرده حقی است و تو بهترین دیدار شده و بزرگوارترین زیارت شده‌ای، پس از تو درخواست می‌کنم ای خدا، ای مهربان، ای بخشنده، ای جواد، ای بزرگوار، ای یکتا، ای بی‌نیاز، ای کسی که نزاده و زائیده نشده و احدی همتایش نبوده و همسر و فرزندی برنگرفته، اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی؛ و قرار دهی هدیه‌ات را برایم در زیارتم نسبت به رسولت، رهایی از آتش دوزخ و قرارم دهی از آنان‌که به سوی خیرات می‌شتابند و تو را با امید و بیم می‌خوانند و از فروتنان برای خود مقرّرم داری.
اللّٰهُمَّ إِنَّکَ مَنَنْتَ عَلَیَّ بِزِیارَهِ مَوْلایَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طالِبٍ وَوِلایَتِهِ وَمَعْرِفَتِهِ فَاجْعَلْنِی مِمَّنْ یَنْصُرُهُ وَیَنْتَصِرُ بِهِ، وَمُنَّ عَلَیَّ بِنَصْرِکَ لِدِینِکَ . اللّٰهُمَّ وَاجْعَلْنِی مِنْ شِیعَتِهِ، وَتَوَفَّنِی عَلَىٰ دِینِهِ . اللّٰهُمَّ أَوْجِبْ لِی مِنَ الرَّحْمَهِ وَالرِّضْوانِ وَالْمَغْفِرَهِ وَالْإِحْسانِ وَالرِّزْقِ الْواسِعِ الْحَلالِ الطَّیِّبِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ یَا أَرْحمَ الرَّاحِمِینَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.
خدایا بر من منّت نهادی به زیارت مولایم علی بن ابیطالب و به ولایت و معرفتش، پس قرارم ده از کسانی که او را یاری می‌کنند و از او یاری می‌ستانند و بر من منّت گذار به یاری‌ات برای دین؛ خدایا مرا از شیعیانش قرار ده و بر دینش بمیران؛ خدایا برای من واجب گردان، از رحمت و خشنودی و مغفرت و احسان و روزی وسیع حلال پاکیزه، آن‌چنان‌که تو شایسته آنی، ای مهربان‌ترین مهربانان و خدا را سپاس پروردگار جهانیان.
نویسنده گوید: در روایت معتبر آمده که حضرت خضر(علیه‌السلام) روز شهادت امیرمؤمنان گریه‌کنان و استرجاع[إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ]
گویان به شتاب آمد و بر در خانه آن حضرت ایستاد، پس گفت:
رَحِمَکَ اللّٰهُ یَا أَبَا الْحَسَنِ، کُنْتَ أَوَّلَ الْقَوْمِ إِسْلاماً، وَأَخْلَصَهُمْ إِیماناً، وَأَشَدَّهُمْ یَقِیناً، وَأَخْوَفَهُمْ لِلّٰهِ.خدا رحمتت کند ای ابوالحسن، تو اولین نفر امّت در گرویدن به اسلام و خالص‌ترینشان در ایمان و سخت‌ترینشان در یقین و ترسنده‌ترینشان از خدا بودی.
و بسیاری از فضائل آن حضرت را نزدیک به این عباراتی که در همین زیارت است برشمرد؛ پس اگر در این روز یعنی روز شهادت هم خوانده شود مناسب است و اصل آن کلمات را که به جای زیارت روز شهادت است در کتاب «هدیه» ذکر کرده‌ام، هرکه خواهد به آن کتاب مراجعه کند.
بدان که ما پیش از این در ضمن اعمال شب مبعث کلامی از «سفرنامه ابن بطوطه» نقل کردیم که به این روضه شریفه (صلوات اللّٰه علىٰ مشرّفها) مربوط بود، شایسته است به آنجا رجوع شود.
بیشتر بخوانید
دعای ماه رجب | متن کامل دعای ماه رجب و ترجمه فارسی و شرح دعا