دعای هفتم صحیفه سجادیه | متن و ترجمه فارسی و برکات و فضائل دعا
در این نوشته از دلبرانه قصد داریم به بررسی آثار و برکات و همچنین شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه بپردازیم.
ممکن است که شما هم در مورد برکات این دعا زیاد شنید باشید مخصوصا از وقتی رهبری در مورد این دعا توصیه هایی داشتند.
شاید شما هم قصد داشته باشید که این دعا را همراه با معانی و فارسی آن مطالعه کنید و از فیض آن بهره مند شوید.
لذا در این مجموعه سعی کرده ایم که شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه را نیز برای شما جمع آوری نماییم.
امیدواریم که مورد توجه شما عزیزان قرار بگیرد… در ادامه با ما همراه باشید…
دعای هفتم صحیفه سجادیه | متن و ترجمه فارسی و برکات و فضائل دعا
متن کامل و ترجمه فارسی دعای هفتم صحیفه سجادیه
یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ وَ یَا مَنْ یَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ
اى خداوندى که گره کارهاى فرو بسته به تو گشوده مىشود و سختیها به تو آسان مى گردد، اى خداوندى که از تو خواهند رهایى از تنگناها را
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ وَ جَرَى بِقُدرَتِکَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ
و یافتن آسودگى را به قدرت تو دشوارى خوارمایه گردد و به لطف تو اسباب کارها ساخته آید. قضا به قدرت تو جارى است و هر چیزى بر وفق اراده تو پدید آمده است:
فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَهٌ وَ بِإِرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَهٌ
به مشیت تو فرمانبر است و به گفتار آمرانهاش نیاز نیست، به اراده تو بازداشتنى است و به گفتار بازدارندهاش نیاز نیست.
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ لاَ یَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلاَّ مَا دَفَعْتَ وَ لاَ یَنْکَشِفُ مِنْهَا إِلاَّ مَا کَشَفْتَ
تویى آن که در مهمات بخوانند و در سختیها به او پناه جویند. هیچ بلایى از سرما نرود جز آنکه تواش برانى و هیچ اندوهى از دل ما رخت نبندد مگر آنکه تواش از میان بردارى.
وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ
اى پروردگار من، بر من محنتى رسیده که بار گرانش مرا از پاى در آورده است و به رنجى در افتاده ام که بر خود هموار نتوانم کرد.
وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَ
تو خود به قدرت خویش آن محنت و رنج بر من وارد آورده اى و به سوى من روانه داشته اى.
فَلاَ مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لاَ صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ وَ لاَ فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ وَ لاَ مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ
آنچه را تو وارد آورده اى کس بازگرداندن نتواند و آنچه را تو روانه داشته اى کس دفع نتواند و آن در را که تو بسته اى کس گشادن نتواند و آن در را که تو گشاده اى کس بستن نتواند.
وَ لاَ مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ وَ لاَ نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ
چون کسى را به رنج افکنى کس راحتش نرساند و چون کسى را خوار دارى کس عزیز نگرداند.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ وَ اکْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ
پس درود بفرست بر محمد و خاندانش. اى پروردگار من، به فضل خویش در آسایش بر من بگشاى و به قدرت خویش سطوت اندوه را بر من بشکن
وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ وَ أَذِقْنِی حَلاَوَهَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ
و در آنچه زبان شکایت گشوده ام به رحمت نظر کن و مرا حلاوت استجابت در هر چه خواسته ام بچشان
وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً وَ فَرَجاً هَنِیئاً وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً
و از نزد خویش رحمتى و گشایشى خوشگوار بر من ارزانى دار و راه رهایى در پیش پاى من بگشاى.
وَ لاَ تَشْغَلْنِی بِالاِهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ
چنان مکن که به سبب اندوه از انجام دادن فرایض و مستحبات تو بازمانم،
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعاً وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ
که من اى پروردگار، در برابر این محنت که بر من وارد آمده بىطاقتم و پیمانه شکیباییم از آن اندوه که نصیب من گردیده اینک لبریز است. تنها تویى که توانى آن اندوه را از میان بردارى
وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ
و آن بلا را که بدان گرفتار آمده ام دفع کنى. پس مرا از بند بلا وارهان اگر چه شایسته آن نباشم.
یا ذا العرش العظیم.
متن دعای هفتم صحیفه سجادیه که رهبر انقلاب اسلامی ایران خواندن آن را توصیه کردند
رهبر انقلاب پس از تأکید بر لزوم رعایت موارد بهداشتی جهت پیشگیری از کرونا دعای هفتم صحیفه سجادیه را دعایی مناسب برای دفع این بلا دانستند. ایشان در خصوص این دعا فرمودند: دعای بسیار خوب و خوش‌مضمونی است که می‌توان با این الفاظ زیبا و با توجه به معانی آن با پروردگار سخن گفت.
شرح فراز اول دعا
عقده های روحی انسان آن چنان پیچیده است که در روان شناسی جدید بعضی را غیر قابل حل و بعضی را بسیار مشکل تشخیص داده اند و توان علاج آن ها را در مرزی دانسته اند که از عهده بسیار کمی از متخصصین بر می آید. پیچیدگی بسیاری از گرفتاری ها پیچش نظام روحی افراد است، ولی خدای متعال گره های کوری که به دست هیچ کس باز نمی شود را به آسانی می گشاید و می داند که چگونه باید بندگان مبتلا و گرفتار را به سامان برساند.
این جاست که یاس و ناامیدی انسان زایل می شود، زیرا با کرم او همه چیز حل می گردد و کمترین نگرانی در کار نخواهد بود. زیرا کلید همه اسرار گره خورده عالم در ارتباط با تدبیر حکیمانه خداوند قرار دارد.
ای دل آر سیل فنا بنیاد هستی بر کند
چون ترا نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور
این دل غمدیده حالش به شود دل بد مکن
این سر شوریده باز آید به سامان غم مخور
پس، گذشته از آن که گشایش هر در بسته ای به ید قدرت اوست، شکنندگی مصائب و حاد بودن آنان نیز در برابر قدرت و پشتیبانی او کند گردیده و از کنار زندگی بدون هیچ گونه اصطکاکی عبور خواهد کرد، و به همین دلیل حضرت فرموده که فقط به وسیله تو خروج از وادی غم میسور است و هیچ چیز برای تو مشکل نیست.
عبارت آخر این فراز از دعا، جالب ترین قسمت آن است که فرمود: تسببت بلطفک الاسباب ؛ یعنی نظام جبری علت و معلولی در سلطه ی قدرت تو ضرورت و جبر پیدا کرده و همه سبب ها و علت ها به تو باز می گردد؛ به دیگر بیان: خدای متعال خود سبب ساز است، یعنی علت و معلول و رابطه ای بین این دو جملگی در قبضه قدرت اوست و هیچ چیز یا کس دیگر بر آن حاکم نمی باشد. تنها اوست که محکوم هیچ ضرورتی نخواهد بود، بلکه هم چنان که قرآن کریم فرموده: و انا فوقهم قاهرون
بدین سان است که در قلب و خاطر بندگان صالح خدا یاس و نومیدی از بن و ریشه خشکیده و هیچ گاه بن بست در زندگی آنان معنی ندارد.
شرح فراز دوم دعا
قضا در اصطلاح علم کلام، عبارت از حتمیت نظام موجود عالم است ؛ امری است که باید باشد و تخلف ناپذیر است. به طوری که با احکام و روابط و قواعد حتمیه آن به مبارزه و مقابله نمی توان پرداخت و هرگونه مبارزه ای با واقعیات آن محکوم به شکست است.
پس، قضا به معنی حتمیت و قطعی بودن موجودات و جریان های گوناگون و روابط بین آن هاست که امورات آن فقط به دست خداوند متعال است و هیچ کس دیگری را در این فعل و انفعالات تکوینی سهمی نیست.
اراده خدا نیز عبادت از مبدئیت موجودات است که دارای نظام اصلح است و غیر اصلح بر حسب سایر موجودات را اداره نمی فرماید.
پس وجوب و حتمیت موجودات عالم از جناب حق است که با علم به نظام احسن آن ها، یکایک را در مجرای اصلی خود قرار داده است.
پس موجودات به محض وجوب مصلحت، در خارج یافت شوند؛ بدون آن که هیچ حاجتی به قول داشته باشند و با نداشتن مصلحت لازم، متحقق نمی شوند، بدون این که به نهی و بازدارندگی نیازی وجود داشته باشد.
اصول زندگی ما دارای آن چنان امتیازاتی است که با نبودن هر یک از آن ها، جز پریشانی چیز دیگری نصیب نخواهد بود.
پس در مهمات زندگی جز از او حاجتی نخواهیم داشت، برای استحکام همان اصول است که آنکه دارای بینش و آگاهی بیشتری است جز به سوی خدای بزرگ که منشا تمامی خرد و کلان هستی است حرکت نمی کند.
لذا اگر انسان این واقعیت را شناخت، در بر طرف شدن نابسامانی ها جز به مبدئیت متعالی به کس دیگری متوسل نمی گردد.
شرح فراز سوم دعا
شداید و گرفتاری ها و حوادث ناگوار گاهی چنان انسان را خسته و ناتوان می کنند که تمام توان خود را از دست داده و تحمل کمترین فشار درونی و بیرونی را ندارد، و در مسیر زندگی خود جز تاریکی و یاس و ناامیدی چیزی نمی بیند و درهای نجات را بر خود بسته می انگارد.
پریشانی ایام نیز گاهی بدان جا می انجامد که کسانی که به خدا ایمان ندارند و یا توکل مناسبی در آنان نیست را به خودکشی و خاتمه دادن به زندگی می کشاند؛
یعنی آنان ترک زندگی را بر خود زندگی ترجیح می دهند؛
ولی آنان که به خدای متعال یعنی قدرت حکیمانه برتر و نیروی لایزال غیر متناهی امیدوارند، هرگز شداید زندگانی بر آنان غالب نمی گردد.
لذا به هر مقدار که حوادث ناگوار آنان را احاطه کند، نه تنها امیدشان به یاس تبدیل نمی شود، بلکه قدرت فوق العاده ای از ایمان به دست می آورند که آن را سپر حوادث قرار می دهند. همین نکته است که سبب تقویت ضریب نیرو در افراد با ایمان می شود و لذا قرآن کریم فرموده: … ان یکن منکم عشرون صابرون یغلبوا ماتین …
نیروی بیست نفر انسان مؤ من متوکل، بیش از نیروی دویست نفر و غالب بر آنان خواهد بود، زیرا آنان در مکتب اهل بیت تربیت شده اند و معتقدند که و لا صارف لما و جهت و لا مغلق لما فتحت آنچه را او به سویی حرکت دهد هرگز مانعی بر سر راهش نخواهد بود و آن در را که او ببندد، هرگز کلیدی نخواهد داشت.
و لا ناصر لمن خذلت و آن کس را که در حریم نصرت و یاری تو قرار نگیرد، هرگز یاوری نخواهد داشت.
و لذا در آیه کریمه آمده است: ان ینصرکم الله فلا غالب لکم و ان یخذلکم فمن ذالذی ینصرکم من بعده.
شرح فراز چهارم دعا
در فراز قبل، امام علیه السلام توجه گرفتاری و شدت نگرانی ها به خویش را بر شمرد و ضعف خود را نسبت به تحمل آنان بیان داشت. در این فراز، حضرت بر محمد و آلش درود فرستاده و از خدای متعال درخواست فرج و گشایش و رفع غم و هم از خویش را فرموده است.
امام علیه السلام برای برطرف شدن گرفتاری ها تعبیرات مختلفی آورده است، از قبیل فتح باب، فرج و شکستن سلطه هم و غم، طلب و حسن نظر جناب حق، چشیدن شیرینی در بخش رحمت و گشایشی گوارا و بیرون رفتن سریع از گرفتاری ها.
البته بعید نیست که هر یک از این عنوان ها در ارتباط با نوعی خاص از گرفتاری ها باشد؛ خروج از بعضی مصائب، شکستن سلطه هم و غم است، مانند فقر و قرض و دشمن غدار و مکار. و بعضی دیگر مانند چشیدن شیرینی است، مانند عافیت از دردها و مرض ها، که پس از بهبودی آرامش پیدا شده و بسیار لذت آور است.
طلب حسن نظر در مواردی است که تقاضای نعمت بیشتر و لطف زاید است، و گشایش گوارا مانند از غربت نجات یافتن و راه گم کرده را پیدا کردن و یا دوست از دست رفته را باز یافتن.
خروج سریع هم در مواردی همچون در بند دشمن افتادن و به همدم ناجنس مبتلا گردیدن مصداق دارد که در حقیقت، امام معصوم علیه السلام به خوبی همه آن ها را تعلیم داده و به ما آموخته که چگونه در موارد مختلف از خدای متعال درخواست یاری کنیم.
شرح فراز چهارم پنجم
در این فراز، امام علیه السلام از خدای متعال عافیتی را درخواست می فرماید که در پناه آن بتواند به عهد بندگی پایبند باشد و رسوم عبودیت را چنان که باید انجام دهد و تکالیف خود را به انجام رساند؛
زیرا شرط اول در رسیدن به نقطه مقصود عافیت است ؛ شرطی که با نبود آن، حرکت به طرف مطلوب میسور نیست.
لذا گاهی یک فرد در تمام عمر خود همدم رنج و تعب و مرض و آفت است و نمی تواند کمتر قدمی برای پیشرفت خود بردارد.
البته به خوبی روشن است که آن که گرفتاری ها طاقتش را طاق کرده و قلب و خاطرش مالامال از غم و غصه است، نمی تواند به وظایف خود به درستی عمل کند؛
زیرا توان او در تقابل با گرفتاری ها به صفر رسیده و از کار و عمل به تنگ آمده است ؛ به قول آن شاعر:
به گرداگرد خود چندان که بینم
بلا انگشتری و، من نگینم
معلوم است که در چنین موقعیتی، فرصتی برای کسی وجود نخواهد داشت !
البته کسانی هم هستند که در شرایط دشوار، در امتحان های سخت قرار گرفته اند و سربلند بیرون آمده اند اینان بهترین زمینه رشد را در هنگام گرفتاری های متعدد یافته اند.
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
چنین افرادی، پیوسته درد را بهتر از عافیت و فقر را بهتر از غنا می دانند، زیرا یگانه عامل رشد خود را در این ورطه هولناک و سهمگین دیده اند. البته چنین اشخاصی بسیار کم هستند و از نوادر روزگار به شمار می آیند؛ همانند حضرت زینب علیها السلام که پس از جریان عاشورا با کمال قدرت در مقابل یاوه گویی های ابن زیاد خبیث فرمود: و ما زایت الا جمیلا.
البته آنچه امام در این فراز فرموده اند، جملگی مربوط به مردم متوسط و دینداران معتقد به مبدا و معاد است که در مراتب وسط هستند، نه مربوط به انسان های کامل !
آموزه های دینی دعای هفتم صحیفه سجادیه
آن را که خداوند ذلیل کند هیچ یاوری نمی یابد.
کسی نمی تواند از آنچه خداوند انجام می دهد جلوگیری کند و آنچه خداوند انجامش را دشوار می کند کسی نمی تواند آسانش کند.
همه چیز فقط به خواست و اراده تکوینی خدا جریان دارد؛ به گونه ای که بی آنکه فرمان دهد، همه چیز فرمانبرند و بی آنکه نهی کند، از کار می ایستند.
وسایل زندگی و اسباب حیات به واسطه رحمت الهی فراهم می آید و قضا به قدرت او جریان می گیرد.
گره هر سختی به دست خدا گشوده می شود و دشواری ها به لطف او آسان می گردد.
نحوه ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه
در برخی از آثار، طریقه ای برای ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه نقل شده است:
آغاز این ختم یکشنبه است و تا سی روز، در هر روز دعای مذکور ده مرتبه خوانده می شود و بعد از پایان دعا، ذکر یا رب، یا رب گفته می شود تا نفس قطع شود، سپس در سجده ، حاجت از خدا خواسته می شود.
گفته شده در ختم این دعا، قبل از شروع آن، ده مرتبه صلوات فرستاده شود و همچنین قبل و بعد از خواندن دعا هم چهل مرتبه یا الله گفته شود.
در ختم دعا، خواندن آن در بین الطلوعین و بعد از نماز صبح و دوری از محرمات و پرخوری در مدت سی روز سفارش شده است.
همچنین داشتن طهارت و رو به قبله نشستن و حضور قلب نیز شرط است که ان شاء الله – تعالی – به حاجت خویش نائل خواهید آمد.
✔✔ دیگر مطالب مرتبط را نیز بخوانید ✔✔