بیوگرافی رویا میرعلمی و عکس شوهر و پسرش+ماجرای ازدواج

در اسفند ۱, ۱۳۹۵

بیوگرافی رویا میرعلمی و عکس شوهر و پسرش+ماجرای ازدواج

رویا میرعلمی

تاریخ و محل تولد رویا میرعلمی : قزوین ـ ۱۳۵۷‏
تخصص رویا میرعلمی : بازیگر
تحصیلات رویا میرعلمی: کارشناسی طراحی صحنه از دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران؛ ۱۳۸۲

رویا میرعلمی در سال ۱۳۵۷ در قزوین متولد شده است. رویا میرعلمی متاهل است و یک پسر دارد. وی کارشناسی طراحی صحنه از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دارد. رویا میرعلمی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر است و عمده فعالیت های میرعلمی در حوزه تئاتر است.

از کارنامه هنری رویا میرعلمی می توان به فیلم هایی چون ‏”برادر” (مهدی غضنفری)-۱۳۸۷‏، ‏”صبح روز هفتم” (مسعود اطیابی)-۱۳۸۷‏ و ‏”بیداری” (فرزاد موتمن)-۱۳۸۷‏ و سریال هایی چون ‏”وجدان آشفته” (منوچهر هادی)-۱۳۸۸‏ و “زمانه” (حسن فتحی)-۱۳۹۱ اشاره کرد.

اجراها: نمایش
‏”خیشخانه” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار شماره۲؛ ۱۳۷۸‏

‏”بازیخانه” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار شماره ۲؛ ۱۳۷۸‏

‏”واقعه در مجلس سودابه خوانی” (حسین کیانی) تهران،تالار مولوی، جشنواره دانشجویی؛۱۳۷۸‏

‏”پنهانخانه پنج در” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار سایه ـ جشنواره هنر ایران در ایتالیا؛ ۱۳۷۹‏
‏”حرفی به جای حرفی دیگر” (ایرج زهری) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛۱۳۸۲‏
‏”قرمز و دیگران” (محمد یعقوبی) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛۱۳۸۲‏
‏”تیاتر اجباری” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛۱۳۸۳‏
‏”تکیهی ملت” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛۱۳۸۴‏
‏”دن کامیلو” (کوروش نریمانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛۱۳۸۴‏

“طناب” (علی محمد رحیمی) تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛۱۳۸۵‏
‏”همسایهی آقا” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛۱۳۸۵‏
‏”بیداری خانهی نسوان” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛۱۳۸۷‏
‏”آتن ـ مسکو” (کتایون فیض مرندی) تهران، تالار مولوی؛۱۳۸۷‏
‏”خواب بیوقت حوریه” (عباس غفاری) تهران، تئاترشهر، کارگاه نمایش؛۱۳۸۷‏
‏”بیداریخانه نسوان” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۷‏
‏”مادر مانده” (نیما دهقان، حمید آذرنگ) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛۱۳۸۸‏
‏”اهل قبور” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛۱۳۸۸‏
‏”مهر هفتم” (سعید شاپوری) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛۱۳۸۸‏

طراح صحنه و لباس و بازی:‏
‏”رژیستورها نمیمیرند” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۰‏

طراح لباس و بازی:‏
‏”مضحکه شبیه قتل” (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛ ۱۳۸۲‏

تله تئاتر
‏”بچه های من ـ آفریقای من” (حسین مختاری، بیژن صمصامی)؛۱۳۸۷‏
‏”عیش و نیستی” (هادی مرزبان، مسعود فروتن)؛۱۳۸۸‏

نمایشنامه خوانی
‏”با خشم به یاد آر” (محمد یعقوبی) تهران، خانه هنرمندان؛ ۱۳۸۲‏
‏”واقعه در مجلس سودابهخوانی” (حسین کیانی) تهران، فرهنگسرای نیاوران؛ ۱۳۸۳‏
‏”در مه بخوان” (حسین کیانی) تهران، فرهنگسرای بهمن؛۱۳۸۸‏

فیلم کوتاه
‏”فرش ایرانی” (علا محسنی)‏

سینمایی
‏”بیداری” (فرزاد موتمن)؛۱۳۸۷‏
‏”صبح روز هفتم” (مسعود اطیابی)؛۱۳۸۷‏
‏”برادر” (مهدی غضنفری)؛۱۳۸۷‏

تلویزیون
‏”وجدان آشفته” (منوچهر هادی)؛۱۳۸۸‏
عصر پاییزی (اصغر نعیمی) ۱۳۹۲

جوایز رویا میرعلمی :‏
دریافت اول بازیگری “خیشخانه” اولین جشنواره ایران زمین؛ ۱۳۷۷‏
دریافت سوم بازیگری “رژیستورها نمیمیرند” نوزدهمین جشنواره تئاتر فجر؛ ۱۳۷۹‏
دریافت سوم بازیگری “رژیستورها نمیمیرند” جشنواره فجر؛ ۱۳۷۹‏
کاندیدای برتر بازیگری “تکیه ملت” جشن بازیگر؛۱۳۸۵‏
کاندیدای برتر بازیگری “همسایه آقا” جشن بازیگر؛ ۱۳۸۶‏
کاندیدای برتر بازیگری “بیداری خانهی نسوان” جشن بازیگر؛۱۳۸۸‏

رویا میرعلمی در سریال شمعدونی
«رویا میرعلمی» بازیگر نقش «زیبا» در سریال «شمعدونی» درخصوص پذیرش ایفای نقش در این مجموعه گفت: مهر ۹۲ سرصحنه تئاتر “شایعات” بودم که “سروش صحت” پیشنهاد بازی در این مجموعه را به من داد بعد از مطالعه‌ی ۵ قسمت از فیلم‌نامه با نقش “زیبا” ارتباط برقرار کرده و شمه‌هایی از شخصیت آن دستم آمد.

رویا میرعلمی درخصوص پردازش این نقش اظهار داشت: زیبای «شمعدونی» از لحاظ شخصیتی اصلاً به من شباهت ندارد این نقش در ابتدا ساخته و پرداخته‌ی «سروش صحت» بود ولی قسمت‌های زیادی از متن نوشته نشده بود بنابر این وقتی خودم درگیر این شخصیت شدم یک سری چیزهایی درونی و بیرونی به ذهنم رسید که باید در ظاهر و باطن کار در نظر گرفته می شد و تمام این ویژگی ها را از فیلتر خودم رد کردم و تمام سعی‌ام خلق شخصیتی جذاب برای مخاطب بود.

رویا میرعلمی بیان کرد: «شمعدونی» اولین بازی من در یک سریال کمدی است، همکاری با «سروش صحت» برای من خیلی جذاب بود او بعد از چند کار موفق در این زمینه بسیار با تجربه شده است.

رویا میرعلمی در خصوص کار با «سروش صحت» عنوان کرد: کار با «سروش صحت» و همچنین تلاش و نکته بینی این فرد برای من قابل احترام و جذاب بود به انضمام اینکه او علاوه بر کارگردانی و نویسندگی یک انسان شریف و رئوف است.

میرعلمی با اشاره به اینکه تمام این کار برایش خاطره بود، اظهار داشت: «شمعدونی» از ۱۲ اسفند ماه ۹۲ کلید خورد و ۲۰ دی ۹۳ تصویر‌برداری آن پایان یافت اما مهرماه ۹۲ سرصحنه تئاتر بودم پای من از ۹ناحیه دچار شکستگی شد و اعصاب پایم آسیب دید بنابر این پزشک معالجم به من گفته بود تا ۸ ماه باید با عصا و کفش‌های طبی مخصوص راه بروم، به همین علت اصلاً فکر نمی‌کردم هیچ گاه بتوانم فعالیت هنری داشته باشم.

وی در ادامه تصریح کرد: «سروش صحت» برای بازی در این مجموعه خیلی به من اصرار کرد و گفت که این نقش برای تو نوشته شده بنابر این با شرایط سخت پس از گذشت دو ماه از آن اتفاق سرکار رفتم و فیلم‌نامه و شخصیت «زیبا» به لحاظ جسمی تغییر یافت.

رویا میرعلمی تصریح کرد: هم اکنون که سریال «شمعدونی» را تماشا می‌کنم به این فکر می‌کنم که آن لحظات چقدر می‌توانست برای من سخت بگذرد ولی به دلیل بازی در “شمعدونی” تمام شرایط برای من آسان شد و اینکه تمام گروه حواسشان به من و شرایطم بود بنابر این کل «شمعدونی» برای من خاطره انگیز بود.

رویا میرعلمی در خصوص شرایط فعلی خود اظهار داشت: فعلاً شرایط پایم بهتر شده ولی درگیر یکسری ورزش‌ها هستم تا وضعیت پایم به حالت اول بازگردد.

رویا میرعلمی در خصوص موفقیت این مجموعه عنوان کرد: هر چه از داستان “شمعدونی” جلوتر برویم با توجه به اتفاقات جذاب تری که برای این خانواده می‌افتد مخاطب هم با این سریال ارتباط بیشتری برقرار خواهد کرد.

رویا میرعلمی اظهار داشت: خیلی خوشحالم که در این مجموعه بودم چون اتفاقات خوبی در این پروژه برایم افتاد و همکاری با صحت و تیم «شمعدونی» بسیار لذت بخش بود چرا که رفاقت عجیب و غریبی بین اعضای گروه فیلمبرداری حاکم شده بود و آن رفاقت هنوز هم ادامه دارد. من ، نگار عابدی، آتنه فقیه نصیری و ویدا جوان ۹ ماه با هم بودیم و ارتباط صمیمانه خوبی بین ما ایجاد شد که تا الان هم ادامه دارد.

ماجرای ازدواج رویا میرعلمی

رویا میرعلمی پس از سالها هنرنمایی بر روی صحنه های تئاتر ایران و همچنین در سریال هایی چون حیرانی و زمانه انتظاری این شبها شاهد او درخشش او در نقش زیبا در سریال شمعدونی هستیم.

رویا میرعلمی که در آستانه ۳۷ سالگی قرار دارد دفتر خاطراتش را در سین جیم فرهنگی باشگاه خبرنگاران با ما ورق می زند.

سین:اولین جرقه های ورودتان به عرصه تئاتر؟

جیم:پیش از ورود به دانشگاه و تحصیل در رشته طراحی صحنه در دانشگاه هنرهای زیبا علاقه به هنر در من وجود داشت و در حوزه های نقاشی و داستان بی تجربه نبودم. با آنکه ترجیحم قبولی در رشته گرافیک یا نقاشی بود، اما این اتفاق نیفتاد و به علت علاقه ام به طراحی صحنه، این گرایش از هنر تئاتر را برگزیدم. اما خیلی اتفاقی در سال های اول ورود به دانشگاه وارد عرصه بازیگری شدم.

سین:چرا اتفاقی؟ و این اتفاق چگونه افتاد؟

جیم:قبل از ورودم به عرصه بازیگری هیچ علاقه و تجربه ای در این حوزه نداشتم و اصلا بازیگری دغدغه ام نبود، با این همه با مطرح شدن پیشنهادی به عنوان کوچکترین عضو گروه نمایش خویش خانه به کارگردانی حسین کیانی با بازی احمد مهرانفر، آیدا کیخانی و آنته آ پناهی به روی صحنه سالن تجربه رفتم که این روزها با نام سالن استاد سمندریان شناخته می شود، البته ناگفته نماند آن زمان هنوز با حسین کیانی ازدواج نکرده بودم.

سین:احساستان را در اولین تجربه بر روی صحنه به یاد دارید؟

جیم:خوشبختانه تئاتر را به صورت حرفه ای آغاز و دنبال کردم، اما هیچ وقت حس و حال اولین باری را که در مقابل تماشاگران روی صحنه رفتم را فراموش نمی کنم، با اینکه کماکان بعد از سالها تجربه و فعالیت در این حرفه هنوز وقتی به روی صحنه می روم برای مجذوب کردن و خسته نشدن مخاطب و اجرایی بی نقص اضطراب دارم و فشارم پایین می آید، اما در اولین تجربه یک لرزش درونی بر من مسلط شده بود، آنقدر استرس داشتم که حتی نمی دانستم برای فرار از این احساسات باید چه کنم و فقط خودم می دانستم در آن لحظات بر من چه می گذرد و هیچ کدام از تماشاگران و بازیگران متوجه حالت های من نشده بودند.

سین:بیشتر حضور شما را به عنوان بازیگر شاهد بودیم، چرا از طراحی صحنه فاصله گرفته اید؟

جیم:در ابتدای حضورم در این حرفه به دلیل علاقه و گرایش تحصیلی ام به عنوان طراح صحنه و لباس فعالیت داشتم و به یاد دارم در یکی از جشنواره های فجر همان سال ها در بخش طراحی صحنه و بازیگری زن کاندید و در نهایت به عنوان بهترین بازیگر انتخاب شدم.

همیشه ترجیح می دهم انرژی و زمان خود را صرف حیطه ای کنم که در آن شناخته شدم و به اصطلاح از یک شاخه به شاخه دیگر نپرم، سالهاست که بازیگرم و آن تمام روح و جسم مرا درگیر خودش کرده است و با وجود علاقه به گرایش تحصیلی ام مشغله کاری و ذهنی مانع از فعالیتم در آن حوزه می شود.

سین:صحنه یا دوربین؟

جیم:ترجیح من کار خوب است، درهرکدام از حوزه های تئاتر، سینما و تلویزیون اگر پیشنهاد خوبی داشته باشم، صددرصد فارغ از آنکه مربوط به چه حوزه ای است آن را می پذیرم.

سین:چرا حسین کیانی؟

جیم:همیشه دلم می خواست فردی که قرار است سالها با او زیر یک سقف زندگی کنم آگاه باشد و خوشبختانه حسین کیانی از زمانه خودش چندین قدم جلوتر و آگاه تر است، بعد از نمایش خویش خانه تجربه همکاری مجدد ما را به این نتیجه رساند که می توانیم زوج خوبی باشیم و ما در دوره ای این تصمیم را گرفتیم که فاصله زمانی زیادی میان تصمیم گیری تا ازدواج نبود، نه مثل این روزها که بعد از ۱۰ سال معاشرت آخرش هم به جایی نمی رسند (باخنده).

سین:از تجربه همکاری با همسرتان بگویید؟

جیم:خوشبختانه در تمام این سالها سعی کردیم با تعامل با یکدیگر جلو برویم، تجربه های مشترک زیادی با همسرم داشتم و معمولا او هر شخصیتی را با توجه به شناختی که از من و سایر اعضای گروه دارد خلق می کند. گاهی پیشنهاداتی را مطرح می کنم و گاهی هم به آنچه که مربوط به نقشم است اعتراض می کنم و پیش آمده که خلق شخصیتی را که دوست دارم ایفاگر آن باشم را به او پیشنهاد کنم، چند سال قبل خواهان ایفای نقش دختری بودم که از لحاظ عقلی دچار مشکل است و نمایشنامه ای هم براساس همین موضوع به قلم حسین کیانی نوشته شد، البته پیشنهادات من همواره با تغییراتی از سوی او بکار گرفته می شود، در حال حاضر علاقه به بازی در نقش یک معتاد را دارم، به همسرم هم گفتم اما نتیجه ای نگرفتم. (باخنده)

سین:حرف آخر را در خانه شما چه کسی می زند؟

جیم:معمولا حسین کیانی ترجیح می دهد چشم بگوید. (باخنده)

سین:مادر بودن منافاتی با بازیگری دارد؟

جیم:نزدیک به دو سال بعد از تولد فرزندم کارن در حرفه ام فعالیت نکردم و بعد از این مدت با کمک های خانواده ام دوباره به دنیای تئاتر برگشتم. می توان هم مادر بود و هم بازیگر اما پذیرش ایندو مسئولیت در کنار هم بسیار سخت است.

سین:در انتخاب نام فرزندتان حسین کیانی چشم گفت؟ و چرا کارن؟

جیم:من اسم کارن را انتخاب کردم چون هم اسم کمیابی بود و هم سال ها پیش اجرای پیانویی از کارن همایونفر دیده بودم که هنوز بعد از سالها مجذوب هنرنمایی اش هستم و همین باعث شد تا همیشه دوست داشته باشم نام فرزندم را کارن بگذارم و به علاوه اینکه علاقه ای نداشتم به نام کیخسرو، کوروش و کیان که پیشنهادات پدرش بود.

سین:کارن علاقه ای به حرفه شما و پدرش دارد؟

جیم:حضور در این فضا در کنار دوستان من و پدرش و بازی کردن با آنها را بسیار دوست دارد (باخنده) نقاش و مهاجم بسیار در فوتبال است و در حال حاضر دوست دارد فوتبالیست شود.

سین:خود شما هم اهل فوتبال هستید؟

جیم:به شدت، من و همسرم و کارن هرسه از طرفداران استقلال هستیم.

سین:پس در روزهای دربی آرامش در خانه شما حاکم است؟

جیم:از آن جهت بله، ولی در دو دربی آخر فقط حرص خوردیم و آرامشی دیگر برایمان نمانده بود. (باخنده)

سین:نوستالژی های رویا میرعلمی؟

جیم:برای لحظه به لحظه کودکیم برای شنبه شب ها که سریال سالهای دور از خانه پخش می شد و با رفتن برق ساعت ها پای تلفن می نشستم و شماره اداره برق را می گرفتم، آنقدر که دیگر سریال سالهای دور از خانه که هیچ انرژی من هم تمام می شد، برای مادربزرگ و خانه باغی که همه را دور هم جمع می کرد و حتی برای خودکار بیک که یک تومان بود دلتنگ می شوم، اما بعضی وقتها فکر می کنم که بچه های امروز خوشبخت تر از ما هستند، ما که سالهای کودکی مان را در جنگ و وضعیتی گذراندیم که از هر سو تنش هایی بر ما وارد می شد و هنوز اوضاع کشور به ثبات نرسیده بود.

سین:و دوران کودکی تان چگونه گذشت؟

جیم:آن دوران با تذکرات معلم برای حرف نزدن من و بغل دستی ام و تلاش های بی وقفه من و خواهرم برای اذیت کردن برادر کوچکمان گذشت.

سین:چرا اذیت؟

جیم:معمولا در خانواده های ایرانی و به خصوص خانواده ما به فرزند پسر بیشتر بها می دادند و همین حسودی من و خواهرم را بر می انگیخت و فکر می کنم اگر نگویم بهتر باشد چون بدآموزی دارد.

سین:و بلاهایی که سر برادرتان آورده اید؟

جیم:در اتاق تاریک او را حبس می کردیم، غذایش را می گرفتیم و نمی گذاشتیم هیچ چیز بخورد و خیلی اتفاقات دیگر که امروز از گفتن آن ها شرم دارم (باخنده) و می گویم که برادرم را عاشقانه دوست دارم و پشیمان هستم.

سین:با توجه به خاطراتی که تعریف کردید، کودک آرامی نبودید؟

جیم:بچه منزوی و یا آرامی نبودم و شیطنت های ریز و خاص خودم را داشتم، اما در عین حال خجالتی بودم و تا حدی از جمع واهمه داشتم که تئاتر در جهت رفع این مسئله خیلی به من کمک کرد.

سین:خط قرمز رویا میرعلمی؟

جیم:آنچه که به شدت آزارم می دهد دروغ است.

همسر رویا میرعلمی

سین:و واکنشتان در برابر دروغ؟

جیم:به شدت و به سرعت از کسی که دروغ بگوید فاصله می گیرم.

سین:خصلت بارزتان از دید اطرافیان چیست؟

جیم:اطرافیان لطف دارند و مرا مهربان می دانند ، من در زندگی فقط سعی می کنم خود را برتر از دیگران ندانم و این را وظیفه خود می دانم، به عقیده من این دنیا آنقدر ارزش ندارد که به هم نوعمان بی احترامی و بی توجهی کنیم.

سین:آشپزی هم یکی از هنرها است، به عنوان یک هنرمند چقدر آشپزی خودتان را قبول دارید؟

جیم:خیلی زیاد، تا به امروز محال بوده کسی دستپختم را تجربه کند و فرصت بعدی را از دست بدهد، تخصصم در دست کردن قیمه نثار و خوردن قورمه سبزی است.

سین:اهل شعر هستید؟

جیم:اشعار حافظ و سعدی را بسیار دوست دارم و سهراب سپهری ، احمد شاملو و فروغ فرخزاد نیز شاعران مورد علاقه من هستند.

سین:گوش نوازترین صدایی که شنیده اید؟

جیم:صدای استاد شجریان را بسیار دوست دارم و از شنیدنش لذت می برم.

سین:حرفی هست که ته دل یا نوک زبانتان جا مانده باشد؟

جیم:بخاطر تجربه همکاری موفق با سروش صحت و بازیگران خوب سریال شمعدونی که سبب شد دوستی های پایداری شکل بگیرد، خدا را شکر می کنم و خوشحالم از اینکه کارگردانان تلویزیون و سینما از بازیگران عرصه تئاتر بهره می گیرند و عده ای از آنان مرز و تفاوتی را میان بازیگران دارای نگاه متخصص با افراد فاقد این ویژگی قائل هستند و همچنین ناراحتم بخاطر مشکلاتی چون نبود حمایت دولتی و بودجه که گریبان گیر تئاتر شده و دغدغه و نگاه کارگردانان را به سمت گیشه برده است.